Son bir isteyim var senden!
Sen! Bile bilmezsen meni...
Biçare olub arxandan qaçaraq "Geri dön!" deyeceyimi düşündün... Ve meni gözleyirdin
Y A N I L D I N !
Sehvi eden xeyanetin evezini ödemeye mehkumdur! İcaze vermirem sene. Layiq deyilsen mene! Qadağan etdim özümü sene. Ve sen yene gözleyeceksen "belke bir ümid" deye... Yene gelmeyeceyem!
Ağrılarla yaşasam da netice ortada. Seni düşünmürem artıq ve emin olmalısan ki bu yazdığım da sene SON MEKTUBUM... Belke yene duyğularına esir düşüb telefona sarılacaqsan... Meni axtaracaqsan ..XEYR!... Esla etme. Düşünmürem ve düşünmekde istemirem xeyanetini... Bağışlamağı sınadım inan... Amma olmadı yalanlar içinde qeribe bir sevda!. Ağla indi halına...
Ne qeder inciksense mene köhnelerin yaşanmışlığı xetirine üzr isteyerem senden... Uzun uzun yazardım sene... İndi bir neçe cümleni bele çetin yazıram.. ...Senin de eyni fikirde olmağını meni ve duyğularımı anlayıb artıq sevgi düşüncelerinden çıxmağını isteyirem... "BİZ" deye bir şey olmamalı artıq... Yalnız yolları ayrılan iki ürek...
İstemirem seni... İsteklerimi de texire saldım sabahları olmayan günlerime... Heyat qazanılmış bir zefer görünür insanlara... O zeferde itiren menem... Seni istemekle birlikde qeyri-mümkünü qebul etmeye çalışdım... Yalanlarına, saxtalığına inandım... Ve buna göre seni isteklerimden çıxardım... Çata bilmedim sene... İtkin şeherlerin diyarına sürüdün meni... Yaram sızladı yanır!
İstemirem seni... unuduram yavaş yavaş keçirdiyimiz o saxta gözellikdeki günleri... Köhne xatirelerden behs etmek istemirem. Onsuz da bu an ki halını texmin edib üreyimdeki cümleleri susdurub mentiqim istiqametinde qelemime istiqamet verirem...
Artıq bitirmeliyem...
Son bir isteyim var senden!
"Lütfen Düşüncelerime Bir damla Yaş olub DÜŞME..!
