Adamın biri, bir şenbe gecesi evine dönürmüş. Birden 15-16 yaşlarında sevimli bi qızın yolun kenarında avtostop etdiyini görmüş. Adamın da eyni yaşlarda iki qızı varmış. Derhal avtomobili qızın yanına yanaşdırmış, “Gece yarısı bele kimsesiz bir yerde ne edirsiniz? Bu saatda yolda durarlar?Qız demiş “Uzun hekaye. Xahiş etsem meni evime apararsınızmı?
Bura çox yaxındır evim. Bu yaxşılığınızı ömür boyu unutmaram” deyerek arxa kresloya oturmuş. Qızın üzerinde qeşeng xoş bir paltar varmış. Evinin ünvanını vermiş. Heqiqeten de yaxınmış ev. Adam eve çatdığında dayanmış, geldik xanım” deyerek arxa kresloya dönmüş amma arxada heç kim yoxmuş. Gözlerine inana bilmemiş . Derhal avtomobilinden enib evin qapısını döymüş. Ağ saçlı, çox yorğun görünen yaşlı bi qadın açmış qapını. Adam heyecanla, Mene inanmayacaqsınız amma yoldan kiçik bi qız götürdüm. Mene buranın ünvanını verdi amma geldiyimde....Yaşlı qadın adamı susdurmuş, “Bilirem, bilirem” demiş, “Sonra da yoxa çıxdı? Bu başımıza ilk defe gelmir. Her şenbe axşamı eyni şey olur.Meger qız bir şenbe gecesi diskodan dönerken yol qezası keçirmiş ve oracıqda ölmüş. İndi her şenbe gecesi qezada öldüyü yerden avtostop edib evine gelmek isteyirmiş amma bunu bu güne qeder bacara bilmemiş. Qadın bunları izah ederken adamın gözü pianonun üzerindeki qızın fotoşekiline ilişmiş. Beli, qız eyni qızmış ve üzerinde de eyni paltar varmış
