Bezi insanlar vardır sehv ederler sonra her şeyin evvelki kimi çox gözel olmasını isteyerler ve onun üçün "men heç deyişmedim" cümlesine işlederler ... Buna toxunan gözel bir hekaye var düşünmeyi bacaranlara ...
Köhne zamanlarda bir-birini çox seven iki genc varmış ... Günler bir-birini teqib ederken sevgililerde xoşbextliklerine xoşbextlik qatırlarmiş ...
Bir gün genc cavanın üreyine bir ateş düşmüş. Uşaqlığından beri xeyalını qurduğu dünyanı gezib dolanmaq isteyi içini gemirmeye başlamış ... Günler keçdikce içindeki bu istek böyümüş ve artıq dözülmez bir hal almış. Sevdiyi qıza bir mektub qoyub dünya gezmeye çıxmış.
Texminen iki il bütün dünyanı gezdikden sonra sevdiyi qızın yanına gelmiş ve ona "Artıq senin yanından heç ayrılmayacam deyib evlenme teklifi etmiş" . Genc qız bu teklifi redd etmişdi.
Cavan "Men heç deyişmedim!" deye qışqırmış. "Hele de seni çox sevirem ..." deye davam etmiş ...
Genc qız bir qeder düşünmüş ve bele cavab vermişdir...
"Eger heç deyişmedinse ... Bir gün yene meni atıb gedeceksen......"
