dükançının elinden aldılar, özünü ise bir uşağa baş qoşduğu üçün danladılar ve geri qaytardılar.

Qonşu arvadlar Anama ehvalatı danışanda menim yanımda Anam onlara bu cavabı verdi:

- Düzdür, Hemid dalaşqandır, nadincdir, amma o heç vaxt oğurluq etmez. Menim oğlum heç vaxt oğru ola bilmez. Men ona inanıram.

Ne dükanda oğurluq üstünde yaxalanmağım, ne kobud dükançının qolumdan tutub dartmağı, ne mehlenin bir-birine qarışmağı Mene bele tesir etmemişdi- Anamın oğurluq etmiş oğlunun günahsızlığına ürekden inanmağı qeder. Qeherden boğulurdum artıq ve göz yaşlarımı gizletmek üçün mehlenin başındakı xar tut ağacına doğru qaçmağa başladım. Ağaca çatıb, en yuxarı dırmaşdım ve üreyim boşalana qeder ağladım. Hemişe men kimise ağladırdım, indi ise ömrümde birinci defe meni ağladırdılar. Oğurluq üstünde tutulmağım meni yandırmırdı, onsuz da maykamın altındakı pulu tapa bilmemişdiler, amma günahkar ola-ola Anam mene niye inanmışdı, bax bu mene ağır gelirdi. Elimi atıb maykamın altındakı kağız pulu çıxartdım- üstünde Leninin şekli olan qırmızı onluq idi. Onluğa ele nifretle baxırdım ki, bütün bugünkü hadiselerin günahkarı men özüm yox, o idi sanki. Evvel cırmaq istedim, sonra atamın bir sözü yadıma düşdü- pulu cırmaq uğursuzluq getirer, oğul,- demişdi. Xar tut ağacından yere hoppandım ve axşamın düşmeyinden istifade edib ağacın yanında torpağı qazıb qırmızı onluğu basdırdım, üstünü torpaqla berk-berk örtdüm. O zamanlar ele bilirdim basdırdığım sadece 10 rubl imiş, amma heyat gösterdi ki, o hem de sahib olduğum sonuncu haram pul oldu...

****

Aradan iller keçdi.

İqtisad universitetini ferqlenme diplomu ile bitirib yerli banklardan birinde işe düzeldim. İş yerim şeherin merkezinde idi ve pul emeliyyatlarında, bank hesablaşmalarında birbaşa iştirak edirdim. Müdirim serişteli olduğumu görüb her defe daha böyük mebleğli hesablaşmaları mene hevale edirdi, men de onları qüsursuz heyata keçirirdim. Emeliyyatlar zamanı elimin altındakı reqemler doğrudan da çox

<< 1 2 [3] 4 >>