yeyilen yemeklerin lezzetini ferq ede bilmerik.
Bax buna göre, aşiq olduğumuz insan üçün darıxmaq isteyerik…
Darıxdırsın isteyerik…
Yemeyin heç gelmeme narahatlığıyla yemeyi arzulamağı ve ağızımızın sulanmasını severik.
Ancaq mede sancısı keçirecek qeder aç qalmaq da yemekden aldığımız hezzi azaldar…
Sevgilinin getme, gelme, darıxdırtma oyunları ve bizi bir rezin kimi özüne çekib buraxması tehrik eder…
O geliş-gedişler ve O’na duyduğumuz aclıq, sancılar verecek qeder sert olmadıqca eşqimizi besleyer…
Bağlanarıq.
Yalnız O’na deyil. Darıxmağa ve doyurulmağı gözleyen o aclıq duyğusuna da…
Ancaq geliş-gedişler tek terefli olduğunda, tereflerden biri yalnız gözleyen rolunu götürdüyünde aşınmalar qaçınılmaz olar. O geliş-gedişler gözleyenden de çox şeyi götürer aparar.
Gözleyenin de gözletmeyi öyrenmesi lazımdır…
Yediyimiz her loxmanın dadını çıxarmaq üçün, çekmeyi, buraxmağı, acmağı, acdıracaq qeder uzaq qala bilmeyi, hesret duymağı bilmek lazımdır.
Doymağı hamımız isteyerik elbet.
Ancaq yalnız doymaq üçün deyil, dadına da çatmaq üçün yeyirsinizse eger; her yemek ac iken yeyilmeli, her eşq darıxarken mayalanmalı…
Gözlemenin de, darıxmanın da, doymanın da dadını görmeli…
»Maraqlı Faktlar
»Oxu zalına keç