Bağışla heyat...
Bilmedim, başqa cüre izah etdiler seni mene, hemişe yaxşı tereflerini söylediler Hemişe başqa idin menim üçün.
Evvel getmeyi öyrendim. Fikirleşdim ki, güven içinde aileme doğru gedeceyem.
Halbuki getmek başqa yerlere de getmeyi göze almaqmış... Yavaş yavaş sözler demeye başladım.
Evvelce ana dedim. Danışmaq gözeldir deye düşünürdüm. ..
Ana sözü ile başlayan danışığım, bir gün bezilerinin qelbini qıracağını hardan bile bilerdim...
Meger danışmaq susmağı öyrenmek demekmiş. Zaman sözlerimin menalarını deyişdirdi ,qarşı çıxa bilmedim.
Men seni ürekli bilirdim, qelbime deymezsen deye düşünürdüm..
Hemişe gülecekdi üzüm ağlamaq nedir bilmeyecekdim.
Sene gözlerimi açdığımda ilk ve son ağlayışım olacağını düşünürdüm.
Halbuki sen çox açıq sözlüymüşsen, meni ağladaraq qarşıladın, sen her şeyi izah etdin, men başa dümedim...
Hemişe gülerek baxacaqdım sene, gözlerim sevinc göz yaşları ile dolacaqdı,doyunca yaşayacaqdım seni çetinlik nedir bilmeyecekdim.
Bele demişdiler mene. ..Ümudum menimle qalacaqdı hemişe, seninle çox şey bacaracaqdıq biz.
Geceleri xoşarzularla yumacaqdım gözlerimi. Yaxşıkı varsan heyat seni sevirem deyecekdim sene.
Sen o qollarını mene açıb, gecen xeyre qalsın deyecekdin.
Olmadı. Ede bilmedim. Sen mene sehv izah edildin.
Men seni hemişe başqa cür fikirleşdim. Sen hemişe açıq sözlü oldun men aldandım.
Sen hemişe merd idin...BAGIŞLA HEYAT...
Sene söz vermişdim tuta bilmedim. Senle dolu olacaqdı içim hemişe, halbuki sen menden çoxdan getdin...
Sen qelbime deydin keder nedir öyrendim...
Heyat sadece sevinc ve xoş arzulardan ibaret deyil.Heyatın her üzünü yaşayaraq göreceyik,
bezilerimiz ise görmeyecek.Sonda her birimiz heyatımıza,yaşamımıza bir ad qoyacayıq...
Her birimizin heyat kitabının adı ferqli olacaq...
Heyatınız bir kitab olsa,o kitabın adını ne qoyardini
