Sene vefasız dilberim demirem ki, havayı.
Sevmemişem, sevmerem de men senden savayı.
Çox tufanlı yol keçmişdik, uçurumlu, dolayı.
Amma menzile çatmadıq, yarı yolda qırıldı.
Deme her şey ebes idi, deme her şey nağıldı...
İndi menden ayrıldığın bir neçe aymı, ilmi?
Menim neler çekdiyimi gören qelbin bilirmi?
O günler heyatımızın xoş günleri deyilmi?
Menim üçün zehmet ile qazanılmış qızıldı.
Deme her şey ebes idi, deme her şey nağıldı.
Biz heç vaxtı olmamışıq ucuz eşq düşkünleri,
Bir yerde yol axtarmışdıq, açmışdıq düyünleri.
O canüzen, o hesretli, o hicranlı günleri,
Deme daha unutmuşam, deme keçmişde qaldı,
Deme her şey ebes idi, deme her şey nağıldı.
İnan sene bağlanmışdı her arzum, her dileyim.
Deyirdim ki, tekce sensen umacağım, kömeyim.
Mehebbetden ilham alan pöhre idi üreyim.
Kökünden qopardıb atdın, xezan kimi saraldı.
Deme her şey ebes idi, deme her şey nağıldı.
Bu sevgini özün üçün saysan da qüsur indi,
Bu mehebbet meleklerin gönderdiyi nur idi.
Qoruduğum, saxladığım berq vuran büllur idi.
Sen ise sındırdın onu, parçalandı, dağıldı.
Deme her şey ebes idi, deme her şey nağıldı
