Sözün heqiqi menasında sovet hökumeti mövzusunda mübahise etmek menim üçün din mövzusunda mübahise etmek qeder ezablıdır. Eseb korlanır, enerji tükenir, münasibetler pozulur, en pisi de odur ki, her kes öz fikrinde qalır. Amma bezen qezet sehifelerinde, televiziya ekranında sovet hökumeti haqda ele sözler eşidib, ele sözler oxuyursan... Adam daha özünü saxlaya bilmir. Eger sovet hökumeti hemin adamların doğulduğu kendlerde mekteb tikmeseydi, hele de qoyun otarırdılar. Özü de heyetlerinin qoyunlarını yox, başqasının qoyunlarını. Sehv etmiremse, Mehriban Vezir "Bakı-Xeber" qezetine verdiyi müsahibesinde maraqlı bir fakt açıqlamışdı. Sen deme, Mehriban xanımın nenesi ere gedende sekkiz kendi er evine cehiz aparıb. Tesevvür edin bir anlıq. Seni öz daxmanla bir yerde bir qızcığaz er evine cehiz aparır. Biz yene de hemin münasibetler sistemine qayıtmaqdayıq. Bu gün rayonlarda adamlar utanmadan, çox rahat şekilde deyirler ki, bu rayon filan nazirin nezaretindedir. Hele çox şeyler baş verecek. Men sebirsizlikle Bakı küçelerinde bir harınlamış adamın bir köleni it evezine, boynuna xalta taxıb gezdirmesini gözleyirem. Qapalı yerlerde bu kimi eylencelerle meşğul olanlar var. Qalıb küçelere çıxması. Sinfi düşmen, sinfi münasibet o qeder de boş söhbet deyil.

Nostalgiya, yoxsa heqiqet?

Azerbaycanda nostalgiyanı heqiqetden, sözün düzünü natamamlıq kompleksinden ayırmaq çetindir. Sen heqiqeti deyirsen, gözünle gördüyünü danışırsan adını nostalgiya qoyurlar. Yaxud hansısa çatışmazlığı qeleme alırsan, "sen natamamlıq kompleksinden eziyyet çekirsen",- deyirler. Men orta mekteb şagirdi idim. Eyalet. Darvazanın zengi çalınır. Çıxıram bayıra. Poçtalyondur. Qol çekirem hansısa qaimeye. Adam mene jurnal verir. Abune yazıldığım "Göyerçin" jurnalını. Yaxud "Pioner" qezetini. Yaşlı bir kişi mene göre qapımıza gelib. O, menim adımı, soyadımı bilir. Men senede qol çekirem. Men ferdem. Men mektub yazıram. Mene mektub gelir. Beli, indi elektron ünvanlar var. Size bu cümleler gereksiz

[1] 2 3 ... 6 >>