Oğrularda satqınlıq, xainlik, ikiüzlülük, xesislik qebul edilmeyen en ağır suçlardır. Bundan başqa oğrular kömeksiz, kimsesiz insanları tapdalayan, ezib keçen, onları zeif bilib öz qabağında işleden insanlardan xoşları gelmez, onlara öz qanunlarında eks olunan cezaları tetbiq ederler. Bu cezalar xırda, orta, böyük olmaqla üç yere ayrılır. Cezalar esasen üze şıram atmaq, adın oğrunun üstünden götürülmesi kimi olur, bunlar xırda ve orta ceza növleridir. En böyük ceza növü ise heç şübhesiz ki, ölüm hökmüdür. Kriminal aleminde öz sözü olan Göygöz Sabir yanlış herekete yol verib, orta cezaya, adının üstünden götürülmesine mehkum olunmuşdu. Ancaq sonradan o, günahının olmadığını sübuta yetirdiyi üçün adı tezeden özüne qaytarılmışdı.
Oğrular üçün qırmızı reng qebul edilmeyen reng hesab olunur. Buna göre de onlar heç vaxt qırmızı rengli paltar geyinmirler. “Oğru dünyası”nın insanlarının “üzdeniraqlar”dan xoşu gelmez, hebsxanalarda onlara yuxarıda sadalanan ve yaxud daha dehşetli, dile gelmeyen ceza tedbirlerinden tetbiq edirler. “Üzdeniraqlar”ı oğrular “adam sinfine” daxil elemir, onları insan hesab elemirler. Heddi-buluğa çatmış ve yaxud yaşı keçmiş qadını zorlayana, yemek arxasında oturarken dostlarından qida mehsulları saxlayan, oğru leksikonunda “krisa” adlanan bu insanlara oğrular hebsxanalarda cezalar verir ve onlara öz aralarında “üzdeniraq” deyirler.
Oğrular hebsxanada yemek başında olarken aralarında olan adamlardan heç kim hemin vaxt masa arxasından qalxıb bir yana gede bilmez. Daha sonra qumar oynanılan zaman sehve - oğrular öz leksikonlarında buna “qrex” deyirler. – yol veren adamı öz quluna çevirirler. Bu hal bir de oğruların borca (tavan) qaldığı vaxt tekrarlanır.
