Bu güzgüye bir vaxt qoşa baxardıq, -
bu güzgüde yerin indi boş qalıb.
Belke senden bu güzgünün canında
dodaq qalıb, kirpik qalıb, qaş qalıb?
Göz yaşların canındadı, belke de
damla - damla eriyecek bu güzgü.
Bir gün senin ayağınla dünyada
ayaq açıb yeriyecek bu güzgü.
Belke, seni axtaracaq, gezecek
milyon-milyon adamların içinde.
Gören kimi tanıyacaq üzünü
en qaranlıq axşamların içinde.
Qaçacaqsan bu güzgünün elinden,
Döneceksen o döngeye, bu tine.
Adamları, maşınları, evleri
Atacaqsan bu güzgünün cengine.
Yene, yene doymayacaq bu güzgü,
bir şeheri udub, udub gelecek.
Seni gözden qoymayacaq bu güzgü,
yeri-göyü tutub, tutub gelecek.
Sen qaçdıqca yellenecek saçların,
Bu güzgüye pay düşecek saçından.
İpek donun yellendikce,
güzgüye
Pay düşecek eteyinin ucundan.
Qaçıb-qaçıb özünü yoracaqsan,
Qefil birden göreceksen o daşı.
Bu güzgünü daş atıb qıracaqsan,
Bu güzgüden dağılacaq göz yaşın.
Her tikesi qayıq teki üzecek -
dörd terefi göz yaşınla dolunca.
Bu güzgünün belke her tikesinden
dodaqların çığıracaq dalınca.
...Bu da bele bir nağıldı yalandan,
Sen ki yoxsan, getdiyin o gedendi.
Bu güzgü de yerindedi, yerinde,
Bu güzgü de yene sağdı, bütövdü.
Sınan güzgü axı bir de canlanmaz, -
belke tanrı özü görüb bu işi?!
Bu güzgünün her tikesi, belke de,
damla-damla göz yaşınla bitişib.
Belke senden bu güzgünün canında
dodaq qalıb, kirpik qalıb, qaş qalıb.
Göz yaşların canındadı hele de,
göz yaşların qurumayıb, yaş qalıb.
Bu güzgüden gelib keçir xanımlar,
Özlerine baxıb-baxıb keçirler.
Dodağindan dodaqları reng aler,
Kirpiyinden kirpik taxıb keçirler.
Göz yaşınla dolur, dolur gözleri.
Baxır yere, baxır göye, ağlayır.
Bu ne derddi - heç bilmirler özleri,
Heç birisi bilmir niye ağlayır...
