O indi hemşerisi Qulamrzanın menziline gedib, hem mektubu ona vermek, hem de dilcavabı bir-iki söz sifariş etmek isteyirdi; yolda yeriyerken düşünürdü: Eceb bextever adamdır, indi gedib balalarını görecek, külfetine, eline, obasına qovuşacaqdır.
Ox... bir-iki ay sonra oralar ne gözel olacaq. Çöller, dağlar yamyaşıl olacaq, çiçekler açacaq, ağaclar yarpaqlanacaq, ilk baharın elçileri olan qaranquş, sığırçın ve leylek sürü-sürü dönüb, yuvalarını tikecek, seher ve axşam şirin-şirin neğmelerle ruhları, ürekleri oxşayacaqlar; her yerde ekin ve bostan işleri başlanacaq, balıqçılar çaylardan ve göllerden balıq ovlayacaq.
Ah, meni bu gözelliklere, ev-eşiyime, uşaqlarıma hesret qoyan kasıblıq! Bu kederli düşünce Qurbanın vücudunun her sahesine süreltle yayılaraq, bütün bedenini titretdi.
Daxilinde ezici bir sızıltı duydu. Qelbi sanki bir an dayandı.
Artıq dizlerinde taqet, vücudunda qüvvet qalmamışdı. O, ayaqları altında xışıldayan qarın üzerine birden-bire üzüqoylu düşdü; ölgün ve üzgün halda başını qaldırdı.
Qabağında izdihamı yarıb keçen arabaları, isti paltarlı, şen sifetli insanları, o qaynar heyat sehnesini qezebli nezerlerle süzdü; biixtiyar soyuq dodaqlarından bütün iztirab ve kederlerine tercüman olan of uçdu, özünü doğruldaraq düşdüyü yerden qalxdı.
Tez elini qoynuna soxdu ve mektubu yanıq üreyi üzerine sıxaraq yeridi. Bir az sonra Qulamrzanın menziline yetişdi.
Qapı bağlı idi; meyus ve dalğın halda geri döndü, qarışqa kimi qaynaşan işçiler içinde serseri kimi dolaşarken, hemşerisi Sefderi gördü.
Ona yaxınlaşaraq ehval soruşdu. Melum oldu ki, Qulamrza şehere getmişdir. Qurban Sefdere yalvardı ki: Qulamrza qayıdanda menim geldiyimi ona de, tapşır ki, meni görmemiş getmesin.
Amanatım da, dilcavabı sifarişim de var.
Bunu deyib Qurban menziline qayıtdı.
-Namerdler, alçaqlar, ne qeder ki, quyu derinleşmemişdi, men baş idim, onlar quyruq.
Her terefe dönsem, onlar da o semte sürünürdüler. İndi ki, quyu derinleşib, mene baş olmaq isteyirler, her

<< 1 2 [3] 4 5 >>