Mektub yetişmedi
Abdulla Şaiq

Qışın dondurucu bir günü idi.
Soyuq qılınc kimi kesirdi. Göyler matemliler kimi, qara çarşaba bürünmüş, dağlar, çöller ağ kefenle örtülmüşdü.
Küçelerde koma-koma duran qarlar üzerinde qarğalar qorxaq baxışlarla gezinirdi.
Qalın palto, isti paltar geyinmiş adamlar bezekli ve isti menzillerinden çıxıb piyada, ya arabalar içinde rahat-rahat küçelerden keçirdiler.
Bu dondurucu qış, bu sert soyuq onlar üçün eylenceden başqa bir şey deyildi.
Dünyada bütün sefalet ve felaket yalnız insanlığın yoxsul qismine nesib imiş!
Qurban Şeytanbazar ucunda mektub yazan hemşeherlisi Molla Ferzelinin yanında oturmuş, soyuqdan elleri, üzü bozarmış, bir eli ile köhne ve yırtıq paltarının açıq yaxasını tutaraq, o biri eli ile de ayaqlarına buz kimi yapışan yırtıq çustunun palçığını temizleye-temizleye:
-Molla, mene bir mektub yaz! Bilirsen ki, her il sene ne qeder xeyir verirem.
Vetenden geldiyim bir il olmaz, ancaq bununla sene beş mektub yazdıraram, - dedi.
Molla Ferzeli soyuqdan donmuş ellerini ovuşdurdu.
Esneye-esneye bir kağız parçasını dizi üstüne alaraq:
-Hemşeri, ne yazılacaq? - dedi.
Qurban Molla Ferzeliye bir az da yaxınlaşdı.
Gizli bir söz söyleyirmiş kimi fısıldayaraq:
-Molla, evvelce menden uşaqların anasına salam yaz, - dedi. - Yaz ki, Anaxanımın, Memişin gözlerinden menim evezimden öpsün, onlardan göz-qulaq olsun.
Sonra yaz ki, men de, şükür allaha, sağ ve salamatam.
Qulamrza ile size on beş manat gönderdim.
Bayramqabağı yene göndereceyem: uşaqlar korluq çekmesinler, özüm de yazın axır ayında geleceyem.
Molla Ferzeli qelemi mürekkebe batırıb yazmaq istedi.
Mürekkeb qatı olduğundan yazmadı.
Molla ağzının suyundan bir damla mürekkebe damızdırıb qarışdırdıqdan sonra yazmağa başladı.
Qurban döşü açıq arxalığının ve köyneyinin arasından görünen, soyuğun tesirinden dik-dik durmuş tüklerini arxalığının yaxalığı ile örtüb, sümüklerine qeder nüfuz eden soyuqdan yumaq kimi büzüşerek dedi:
-Molla emi, yaman adamın

[1] 2 3 ... 5 >>