gedir.
Nalbend Paşa at ayağına mıx çaldıqda bunu görüb elini saxlayır:
- Bağışlayın, siz Ehmed bey deyilmisiniz?
- Menem, nece?
- Mahmud bey kağız yazıb, onun sende çeşmeyi var, zehmet olmasa, ver, geden adam var, gönderim.
Ehmed bey qeyzden daha özünü saxlamayıb deyir:
- Mahmud bey de qelet eleyir, sen de. Rehmetlik uşağı, qoymazsınız yolumuzla gedek cehenneme?
- Bey, haraya gedeceksen, get, sözüm yoxdur; daha menim teqsirim nedir, üstüme qeyzlenirsen? Vermirsiniz, yazaram ki, vermedi.
- Yazgilen vermedi!
- Baş üste!
Ehmed bey nalbend Paşadan ötüb aşnasının dükanına gelir. Aşnası evvel bununla görüşdükde Mahmud beyin çeşmeyini isteyir.
Ehmed bey çatır vağzala.
Karvansaranın qabağında dayanan tek, karvansaraçı Qurbanov gelib salam verib “xoş geldin” deyendensonra Mahmud beyin çeşmeyini isteyir.
Ehmed bey bunu da başa salır ki, bu, Mahmud bey terefinden yoldaşlıqda bir zarafatdır.
Bir neçe gün Ehmed beyi dindiren olmur.
Bir gece yatdığı zaman, görür qapını berk çırpırlar. Qapını açıb görürler açıqkendli Semed yüzbaşıdır.
- Semed yüzbaşı, bu geceyarısı xeyirdirmi?
- Ehmed bey buraya düşüb?
- Beli!
- Ona deyin ki, onda Mahmud beyin çeşmeyi var, versin. Sabah gerek buradan poçta salıb gönderim.
Ehmed bey deli kimi yerinden qalxır.
- A gede, hepend uşağı, men çeşmek oğrusu idim?
Semed yüzbaşı da her adamdan söz saxlayan deyil. Cavabında deyir:
- Hepend oğlu sen özünsen. Mahmud bey kimi dağdan ağır kişi meger yalan yazır; yainki men uşağam ki, bu geceyarısı iyirmi verst at sürdürem?
Çox danışmaq lazım deyil. Dinmez-söylemez çeşmeyi bu saat ver.
Yoxsa almamış yaxandan el götürmerem.
Bir qeder de köftgudan sonra, Semed yüzbaşı çağırırlar evin içine. Yorğan-döşek verirler, yatır. Sübh Ehmed bey deyir:
- Semed yüzbaşı, mende çeşmek-filan yoxdur. Belke sehven götürüb evde qoymuş olam.
Oğluma yazaram tapıb aparıb versin.
Belelikle bir növ onu sakit edib yola salırlar. Xülase, Ehmed bey Tiflise gedir, çeşmek isteyirler, Genceye gedir,

<< 1 2 [3] 4 5 >>