göndersin.
Mehdinin dalınca Ehmed beyin qonşusu tarzen Qulunu görür.
- Qulu, men ölüm, Ehmed beyin qapısından keçende onun darvazasını taqqıldat. Deginen menim çeşmeyimi sehven aparıb. Onu göndersin.
Xülase, o gün üç-dörd adamdan ve sabahı günü yene de bir dörd-beş adamdan sifariş edib Ehmed beyden çeşmek isteyir.
Üçüncü gün Ehmed bey özü gelir Mahmud beyin evine. Evvel bir az çırtıq çalıb oynayır, sonra deyir:
- Sabah gedirem vağzala, oradan da o yana gedirem. Her ne bilirsen bundan sonra ele!
Bir-iki stekan çay içenden sonra Ehmed bey durub gedir.
Mahmud bey eyleşib, Ehmed bey gedesi yolda olan cemi dost-aşnalarına mektublar yazıb, haman axşam yola düşen faytonlarla gönderir.
O biri gün Ehmed bey bir fayton tutub şeherden çıxır. Birinci menzile çatan tek baqqal Kosa Baxşalı gelir:
- Ehmed bey, salameleyküm.
- Eleykessalam, kefin necedir?
- Niye, sizin dövletinizden... Şeherden çıxanda Mahmud beyi görmediniz ki?
- Bir gün ireli görüşdük. Nece?
- Heç, ele budur, mene bir kağız yazıbdır ki, guya siz onun çeşmeyini aparıbsınız. Yazır ki, senin dükanının qabağından ötecek; elbette, menim çeşmeyimi ondan alıb gönderesen!
Ehmed bey, ovqatı telx olmuş, cavab verir ki, qardaş, Mahmud bey menimle zarafat edir.
Yazginen ki, çeşmeyi masanın üstünde qoyub gelmişem.
Kosa Baxşalı inanar-inanmaz gedir.
Faytonçu atlara bir az arpadan, sudan verib qoşub yola düşür.
İki-üç saat yol getmiş, görür ki, bir atlı daldan süretle “dayan, dayan!” – qışqıra-qışqıra gelir. Faytonçu dayanır, atlı yetişir.
- Faytonda Ehmed bey deyilmi?
- Beli!
- Salameleyküm. Bağışlayın, Ehmed bey! Sizi yoldan eledim. Sizde Mahmud beyin çeşmeyi var.
Yazıbdır ki, kor kimi qalmışam. Ne kitab oxuya bilirem, ne de yazı yaza bilirem.
Ehmed bey yeqin sizin evin yanından ötecek. Menim çeşmeyimi ondan alıb bir adam ile gönderesen.
Ehmed bey and içib bunu da inandırır ki, bu, zarafatdır. Onda çeşmek yoxdur.
İkinci menzilde Ehmed bey faytondan düşüb bir nefer aşnasını görmek üçün bazara

<< 1 [2] 3 4 5 >>