murdar ilan eti tikesini
oğurladım, belke de sedeqe kimi aldım...
Ölümsüzleri görmek, fövqelbeşerlerin yaşadıqları Şeherin daşlarına toxunmaq ehtirası
düşünceme hakim kesilmiş, yuxum erşe çekilmişdi. Ele bil vehşiler de niyyetimi başa
düşmüşdüler. Gözlerine yuxu getmirdi. Evvelce meni güddüklerini sezdim. Sonra sanki
narahatlığım onlara da sirayet etdi. Adeten bele hessaslıq itlerde olur. Vehşilerin
meskenini en hereketli vaxtda-qürub çağı terk etmeyi qerara aldım. Adeten bu saatlarda
onlar günlerini keçirdikleri çalalardan ve oyuqlardan çıxır, korşalmış gözleri ile batan
güneşe tamaşa edirdiler. Uca sesle dua oxumağa başladım. Var gücümle qışqırmaqdan
meqsed Allahın merhemetini qazanmaqdan daha çox etrafdakı insan sürüsünü qorxutmaq
idi. Sonra zibil qalaqlarının arasından burula-burula axan kiçik irmağı keçib Şehere üz
tutdum. Vehşilerden ikisi, ya üçü göze görünmemeye çalışaraq dalımca gelirdiler. Diger
tayfadaşları kimi onlar da balaca boylu idiler. Adama qorxudan daha çox ikrah hissi
telqin edirdiler. Eyri-üyrü qazılmış bir neçe bünövrenin yanından keçdim. Fikrimce onlar
köhne daş karxanaları idi. Şeherin böyüklüyünden gözlerim alacalanmışdı. Onun yaxında
olduğunu zenn edirdim. Amma düşündüyüm kimi deyilmiş. Yalnız gece yarısı Şeher
divarlarının qara kölgesine gelib çata bildim. Bu kölgeler qum üzerinde heyretamiz sirli
naxışlar salmışdılar. Müqeddes bir qorxu içerisinde quruyub qalmışdım. Birden-bire
qarşıma çıxan Şeher ve gece vaxtının sehrası o qeder yad, o qeder qorxunc idi ki, bura
qeder gizlice dalımca gelen vehşini görende sevincimi gizlede bilmedim. Qumda uzanıb
gözlerimi yumdum, yuxuya getmeden seherin açılmağını gözlemeye başladım.
Şeherin neheng sal qaya üzerinde salındığını artıq demişdim. Bu qayanın dairevi sert
yamacları da Şeherin qala divarları kimi keçilmez idi. Yorğunluqdan ayaq üste gücle
dayanırdım. Ne qeder axtarsam da, ne qara qayada ayaq qoymağa bir yer, ne de hamar
divarda qapıya benşeyen

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 18 >>