rengler, dini
eşyalar nece de uyğun idi bir-birine. Bezilerine göre bu kral deli idi. Amma yaxınları
onun deli olmadığına inanırdı. Buna qetiyyetle inana bilmek üçün ona toxunmaq, onu
duymaq, görmek lazım idi. Maskaradın keçirilmesine özü nezaret etmiş, otaqları özü
hazırlatmış hetta qonaqların geyimleri ile bele özü meşğul olmuşdu. Maskalar heqiqeten
ecaib idi. Parlaq, heyretamiz. Balda Hernaniden tutmuş her kes vardı. Elleri, ayaqları
biçimsiz, müxtelif vezifeler daşıyan, çiçekli, yarpaqlı fiqurlar vardı. Ancaq bir delinin
xeyal gücünden doğabilecek dekorasiya idi bu. Otaqlardan otaqlara kölgeler gezirdi.
Qonaqların kölgeleri rengden renge düşerek avara ruhları xatırladırdı.
Budur, zengli saat yeniden çalmağa başladı. Avara ruhlar bir anlıq durdular, musiqi
kesildi. Ve budur, yene evvelki veziyyet. Gülüşler, şenlik, coşqunluq.
Yeddinci otağa maskalılardan heç kim girmir artıq. Çünki geceyarısı olmuşdu. Ve qırmızı
pencerelerden süzülen al rengli işıq qara xalıda oynayır, dehşetli menzere yaradırdı.
Üstelik o qeribe saat da bu otaqdaydı.
O biri otaqlarsa dopdoluydu. Orda heyatın nebzi delicesine çalırdı. Ele bu anlarda bayaq
dediyim kimi musiqi dayandı. Vals oynayanlar yerlerinde dondular. Her şey bayaqkı
didergin veıziyyete düşdü. Belke de saat son defe, hem de on iki defe vuracaqdı deye her
kes qulaq asmağa başladı. Amma hele zeng sesleri bitmeden her kesin nezeri daha evvel
nezere çarpmamış yeni qonağın üzerinde dayandı. Yeni qonaq barede danışılanlar evvel
qulaqdan qulağa yayıldı, sonra adamlar arasında heyretli sesler yükseldi, sonra bu sesler
mırıltıya, en sonda ise qorxu, hürkü ve iyrenmeye çevrildi. Açığı bütün qeribeliklerin
olduğu bir yerde yeni qonağın geyiminin heyret doğurması teeccüblüdür. Eslinde
maskaraddakı geyimler olduqca dehşetli ve ecaib idi. Yeni gelen qonağınsa eyninde her
kesi deliye dönderen geyim vardı. Neticede bütün qonaqlar yeni gelenin geyiminde heç
bir zarafat, heç bir incelik olmadığı

<< 1 2 [3] 4 5 >>