Sağdakı ve soldakı divarların
ortasında qotik pencere, otağın giriş çıxışını izleyen qapalı dehlize açılırdı. Burdakı
pencerelerin şüşeleri rengli idi amma döşemenin rengine göre herden boğuq reng alırdı.
Qerb istiqametdeki otaq mavi döşenmişdi, pencerelerin şüşeleri de mavi idi. İkinci
salonun perdeleri ve yeri qırmızı rengdeydi, ele pencereler de. Üçüncü otaq başdanbaşa
yaşıl, dördüncü narıncı, beşinci ağ, altıncı ise benövşeyi rengde idi. Yeddinci otaqdakı
eşyalar ise qara rengde idi. Amma yalnız bu otaqda pencerelerin şüşesinin rengleri otağın
rengine uyğun gelmirdi. Bu otaqdakı şüşeler qızılı rende idi. Qızılı bir az da qan rengine
çalırdı. Yeddi otağın heç birinde ne lampa işığı, ne de şamdan vardı. Sadece dehlizin her
otağa baxan penceresinin qarşısında üç ayaqlı demir sütunun üzerinde şamlar yanır,
süzülerek qarşıdakı otağı işıqlandırırdı. Bu şam işığı yeddinci otaqdakı qırmızı pencereye
düşüb ele ecaib menzere yaradırdı ki qonaqların ancaq bezileri içeri girmeye ürek edirdi.
Ele hemin bu otağın cenub divarında böyük, fildişi saat asılmışdı. Saatın eqrebleri
fırlandıqca yeknesaq, boğuq ses çıxarırdı. Her saat başı saat güclü zeng çalırdı. Amma bu
zeng sesi ele qeribe, ele dehşetli çalınırdı ki, her altmış deqiqeden bir orkestr musiqini
dayandırır, reqs edenler bir anlıq durğunlaşırdı. Hetta en coşqunların bele renginin
saraldığını, yaşlıların ellerini alınlarına qoyub düşünceye daldıqlarını görmek olurdu.
Zeng sesleri susduqda ise yene qehqeheler eşidilir, çalğıçılar bir anlıq bir-birlerine baxıb
bele axmaq hisslere daldıqlarına göre özlerini qınayırdılar. Ve sanki bir daha bele
olmayacağına söz verircesine pıçıldaşırdılar. Amma altmış deqiqelik vaxt keçdikde ( ki,
bu uçan zamanın üç min altıyüz saniyesi demekdir) saatın zengi seslendikde yene eyni
hissler, eyni diderginlik, eyni dalğınlıq başlayırdı. Bunları bir yana qoyaq maskarad
heqiqeten olduqca gözel keçirdi. Bu kralın nece de gözel zövqü varmış. Bu

<< 1 [2] 3 4 5 >>