yaxınlaşdıqca, musiqinin ritmi ve ahengi daha
da aydın duyulduqca onun üreyi daha da berk sıxılmağa başlayırdı.
Bu musiqi onun üçün tamamile yeni bir şey idi ve eyni zamanda bu sesler onun beyninde
bir qurd kimi çoxdan kök salmışdı. Bu hemin qeribe musiqi idi ki, Qorca onu evvel
küçede, sonra ise o axşam evlerinde eşitmişdi. Ancaq indi o, daha serbest ve daha
meğrur, qeyri-adi coşqunluğuna ve ramedilmez gücüne göre daha da möhteşem
seslenirdi. O, hetta bu savadsız insanları, - bu mexanikleri, küçe qadınlarını, ofisiantları
bele meftun etmişdi. Onlar feth olunmuş, meğlub edilmiş kimi ağızları açıq qalmışdılar.
Dahi! Ve bu dahinin adı Ribbents idi. Dostları da, xanımı da ellerinden geleni etmişdiler
ki, Qorca bu barede heç ne bilmesin, - yanlız ona olan teessüblerine göre. Bu hemin o
dahi idi ki, beşeriyyet onu, en azı yarım esr gözlemişdi ve bu dahi Qorca yox, onun yaşıdı
olan bir başqası, indiyedek tanınmayan ve saya alınmayan birisi idi.
Bu musiqi onun üçün nece de nifretamizdi! Bu musiqini hörmetden salmaq, onun saxta
olduğunu sübuta yetirmek, onu ele salıb biabır etmek nece de gözel olardı! O ise
müzeffer bir zirehli kimi sükut dalğalarını yara-yara irelileyirdi ve olsun ki, tezlikle bütün
yer üzünü feth edecekdi!
Ofisiant onun qolundan yapışdı: - Sinyor, üzr isteyirem, özünüzü pis hiss
etmirsiniz?Qorca heqiqeten de ayaq üste gücle dayanırdı.
- Yox, yox, teşekkür edirem.
Belece, heç ne içmeden o, sonsuz üzüntü içerisinde qehvexanadan yağışın altına çıxdı. -
Müqeddes Meryem!-deye o, heyat sevincinin onunçün birdefelik bitdiyini gözel
anlayaraq, öz-özüne pıçıldadı. O, hetta teskinlik üçün bu derdini Tanrıya da aça bilmedi:
çünki Tanrı bu cür iztirabları qebul etmir.

<< 1 ... 5 6 [7]