Qapıdan içeri giren kimi çantasını bir kenara atdı ve özünü yatağa atıb ağlamağa başladı. O, mektebin basketbol komandasına düşmek üçün elinden geleni etmiş, ancaq heç cür buna nail ola bilmemişdi. Anası sessizce otağa girdi ve mehriban ifade ile ne olduğunu soruşdu. “Komandaya düşe bilmedim. Mene hele balacasan dediler” , - deye balaca basketbolçu cavab verdi. Anası oğlunun yanına oturdu. Qolunu oğlunun boynuna salıb: “Oğlum, esas mesele senin balaca olmağın deyil. Esas mesele içindeki basketbolçunun böyük olmağıdır” , - dedi. Anası bu sözleri deyibotaqdan çıxdı. Bir azdan balaca basketbolçu yatağından qalxdı. İndi o üzünü hemişekinden daha güclü hiss edirdi. Doğrudur, belke de yaşı balaca idi, ancaq içindeki basketbolçu böyük idi. Ertesi gün yeniden meşqlere başladı. Her gün, her hefte, her ay... Ve hemişe anasının sözleri qulaqlarında eks-seda verdi. Günler keçdikce hem içindeki basketbolçu, hem de ki, ezmi böyüdü...
Növbeti il komandaya yeniden seçkiler keçirildi. Bu defe artıq balaca basketbolçunun içindeki “böyük basketbolçu” özünü kifayet qeder gösterirdi. Komandanın meşqçisi ondan çox razı qaldı ve onu komandaya götürdü. O, sonrakı illerde de komandadakı yerini yerini qorudu. Çox keçmemiş her terefden teklifler gelmeye başladı. Evvelce heveskar komandalarda oynadı. Sonra uğurlarını get-gede artırdı. Bütün dünya bir vaxtlar mekteb komandasına bele düşe bilmeyen Maykl Cordanı dünyanın en güclü bir basketbolçusu kimi tanıdı.
