Bu şeherde çox qala bilmeyecekdi. Artıq her şey onu sıxmağa başlamışdı. Olan-qalan neyi var idise götürüb bu şeherden getmek qerarına geldi ve evveller tanımadığı bir ölkeye üz tutdu. Bu ölkeye hele teze alışmağa başlamışdı ki, bir gün meydanda bir ses eşitdi. Bir adam var gücü ile :
"Teatr! Teatr! Teatra gelin! Bu axşam teatra gelin!"-deye bağırırdı. Ömründe teatra getmemişdi. Odur ki, maraq onu götürdü. Evvelce biletin satıldığı yeri öyrendi. Cibindeki pul bilete ancaq çatırdı. Buna baxmayaraq, heç tereddüd etmeden bütün pullarını verib bilet aldı. Tamaşa vaxtı gelib çatdı. Bu doğurdan da onun üçün qeyri-adi bir şey idi. Artıq tamaşa qurtarmış, hamı dağılmışdı. Ancaq o, hele de yerinden terpene bilmirdi. Sanki sehrlenmişdi. Birazdan teatrın nezaretçisi geldi. Başa düşdü ki, artıq getmek vaxtıdır. Ele qapıdan çıxmaq isteyirdi ki, nezaretçiden:
- Mene müdürün otağının yerini deye bilersinizmi? Onunla bir şey barede danışmalıyam-deye soruşdu.
Nezaretçi yeri gösterdi. Nece olursa olsun bu teatrda işlemek isteyirdi. Müdür onu diqqetle dinledi. Sonra
- Sene ancaq temizlik işini teklif ede bilerem. Ancaq işe götürmemişden önce seni yoxlamalıyam. Bizim toz basmış bir kitabxanamız var. Onu temizle. Eger xoşuma gelse seni işe götürecem - dedi ve getdi.
Teatr sanki onu ovsunlamışdı. Ele bu hevesle de qısa bir vaxtda işini görüb qurtardı. Müdür evvece onun sözlerine inanmadı. Ancaq otağı görende artıq bir söz tapmadı ve dedi:
- Artıq özünü bu teatrın işçisi saya bilersen.
- Axı menim qalmağa yerim yoxdur-deye o dillendi.
- Onda ele burada qalarsan. Seher tezden işe başlayarsan. - Müdür bu sözleri deyib qapiya üz tutdu. Çıxmaq isteyerken geriye dönüb:
- He, yeri gelmişken, senin adın nedir? - deye soruşdu.
Aldığı cavab ise "Vilyam Şekspir" idi...
Beli, Şekspir teatr heyatına bu cür başladı. Onda Şekspirin düz 40 yaşı var idi. Teatrı da ele heyatının bu çağlarında tanıdı ve o meşhur eserlerini de ele bu illerde yazdı. Öz seneti üçün bütün ömrü boyu günün

[1] 2 >>