AİLELER YÜZÜNDE İMKANSIZLAŞAN AŞK!!!!!!

nerden bilecektimki nefret ettiğim kişiye bu kadar aşık olucam ve onun için bu kadar acı çekeceğimi!ama onun için çektiğim acılar bile çekilmeye değer geliodu.çünkü onu kendi canımdan bile çok seviyodum.artık aldığım her nefeste,kurduğum hayallerde,yaptığım planların içinde sadece ama sadece o vardı.çünkü artık o benim canımın bi parçası olmuştu.ilk defa birine bu kadar çok aşık olmuştum ve o da beni 3 yıldır bekliyodu.hep benden bi olumlu cvp mektuplarına yazdığı şiirlere karşılık bekliyodu.sonunda istediği şey oldu ve 3 yıl sonunda artık çıkıoduk.çıkıoduk ama çevremizdeki herkes bu ilişkiye karşıydı hiç kimse istemiyodu çıkmamızı.bizi birbirimize yasakladılar.(neden birbirlerini bu kadar çok seven insanlar kavuşamazlar mutlu olamazlar anlamam hep bi engel mutlaka vardır.).birbirimize yasak koymalarının nedeni ise ailelerin uyuşmamaları.ya neden aileler anlaşamıo die sevenler kavuşamasınki neden mutluluklarına hep bi engel koyarlar???.(ama olur mu aileler hep her zaman her şeyin en iisini bildiklerini sanarlar ama öle değildir işte! )onunla yaşadığım buluştuğum hiç bir güne pişman olmadım.keşke şu an tekrar onunla görüşebilsem ve tekrardan onunla buluşabilsem onunla.aynı mahallede oturmamıza rağmen birbirimize o kadar uzağızkii.artık birbirimizi göremez olduk.onca yaşanan günlerin sonunda aileler kazandı ve artık biz pes etmiştik bu kadar baskıyı taşıyacak gücümüz yoktu artık katlanamaz olduk ve ayrılmaya karar verdik.zafer artık ailelerindi.artık onlar istedikleri kadar mutlu olabilirlerdii.ama bizim içimizdeki bu yara ömür boyu kapanmayacaktı.onun adını her duyuduğumda hala göslerim doluorsa her dinlediğim şarkı onu hatırlatıosa bana onu hala seviyo ve hala unutamıyorum demektir bu.nasıl unutabilirdimkii zorla içimdeki sevdayı söndürmeye çalıştılar ama yanılıolar onlar bizi ayırmış olsalar bile bizim sevgimiz daha da çok artıyodu birbirimize karşı ama sadece bunu içimizde yaşayabilioduk sokakta el ele yürüyen bi sevgili

[1] 2 >>