Veda EtsemDe Seninim...!!

Tanımadığım kişiler var hep aynadaki yüzümde
Hiç bilmedim ki istediğimi,ne seni ne de kendimi...

Alıştırmaya çalıştım kendimi senin varlığına
Bana mutluluk vereceğine
Kanat takıp omuzlarına beni de alıp çok uzaklara götüreceğine...
Ama yanıldım...
Uzun zamandır deniyorum senden kaçıp gitmeyi
Ama sanki ayaklarım bağlanmış,olduğum yere mıhlanmış gibiyim
Her defasında denediğimde bir kez daha düşüyorum kollarına...

Korkuyorum
Ya bensiz kaldığında,geceleri o soğuk yatağında beddualar edersen bana?
Lanet etsen bu hayata,dünyaya,bana?
Bu azabı yaşamaya gücüm var mı acaba?
Ya bensiz mutsuz olursan?
Ve mutsuz olduğun her dakika için suçlu ben olsam?
Ya geceleri uyumaya çalışırken hep gözümün önüne gelip pişmanlıktan kıvranmama neden olursan?

Ya ben meleksiz kalırsam bir daha?

Onun için hala senin O olduğuna inandırmaya çalışıyorum kendimi
Zaman hızla geçiyor
Ama ben hep olduğum yerdeyim
Hiçbir yere kıpırdayamıyorum

Gitmek istiyorum ama

Bir türlü başaramıyorum...

Omuzlarım senin acılarının altında eziliyor sen ne kadar inkar etsende..
Ben hep seni avutmaya çalıştıkça,
Sen bir köşeye sinip dinliyorsun sadece...
Benim istediğim bu değil
Sen beni yoruyorsun her defasında
Minicik bedenim eziliyor
Ama sen bunun farkında bile olmuyorsun
Bir rüyada yaşıyorsun
Ve rüyadaki peri benim sanıyorsun...
Ama ben senin minik perin değilim
Kendi meleğini arayan küçük bir kızım sadece...
Benim istediğim acılarla yoğrulmak değil
Geçmişte kalmış kederleri avutmakta değil

Asıl acıyla büyüyen benim zaten...

Benim istediğim sen de değilsin...
Ben zaten ne istediğimi hiç bilemedim ki...

Ne hissettiğimi bilmiyorum
Ama sana neyi hissettirdiğimi biliyorum...
Yine de bu bana yeterli değil
Artık bende mutlu olmak istiyorum
Senin gecelerini aydınlatırken
Bir yandan kendim karanlıklarda kaybolmak istemiyorum

Bu sefer doğru

[1] 2 >>