Heykeltarasin son arzusu
Öz işinden, güzeranından narazı bir heykeltaraş çox varlı bir tacirin evinin önünden ötürdü. Qapı açıq olduğundan o tacirin debdebeli evini, böyük bağını, çox sayda nöker-qaravaşını gördü. Halına acıyaraq öz özüne "Bu tacir ne qeder servetilidir!", - deye düşünüb onun kimi tacir olmağı arzuladı. Möcüze baş verdi ve bir an içinde çox varlı tacire çevrildi.
Bir müddet hamıdan güclü olduğunu düşünürdü. Günlerin bir günü şeher hakimi mehellelerinden ötende hamının, hetta tacirlerin ona ehtiram etdiyini gördü. O "Kaş men de hakim olaydım, o vaxt hamıdan güclü olardım", – deye öz-özüne düşündü. Ele hemin an da şeherin iqtidarlı hakimine çevrildi. Hündür taxtında eyleşdiyi halda hamı ona tezim edirdi. Bu anda hiss etdi ki, güneş şefeqleri onu narahat edir. Güneşin nece de qüdretli olmasını düşündü. Ona göre de güneş olmağı arzuladı ve o anda da güneşe çevrildi. Bütün gücü ile yere şefeq salıb onu isitmeye çalışırdı. Bir müddetden sonra böyük bir qara bulud gelib onun qarşısını aldı. Bu vaxt buludun güneşden daha güclü olmasını fikirleşdi. Bulud olmaq istedi ve ele o anda böyük bulud oldu. Bir az ötdükden sonra külek onu qovmağa başladı. Bu defe külek olmaq istedi ve küleye çevrildi. Lakin böyük bir daş parçası ile qarşılaşanda onu yerinden terpede bilmedi. Öz-özüne fikirleşdi ki, dünyada en güclü şey böyük daş parçasıdır. Böyük bir daşa çevrildi. Qürurla dayandığı bir vaxtda qefilden bir ses eşitdi, ezildiyini hiss etdi. Aşağı boylananda bir heykeltaraşın cekic ve mismarla onun köksünü deldiyini gördü!..
