ANLASANA...
Hala acıyor yaran,sensizlik o kadar zor ki...Seni özlemek o kadar ağır bir ceza ki anlatamam...Oysa bir dakika seninle olabilmek için nelerden vazgeçmezdim,bilsen...Ah sevgilim nasıl sevdim bir bilsen.Bilemezsin, çünkü sen ben gibi sevemedin.Belki de en azından denedin ama yapamadın...Seni suçlamıyorum...Nasıl suçlarım ki??? Sen benim bitanemsin...Benim içimde o kadar büyüksün ki...Ama ne kadar büyüksen o kadar da acı veriyorsun bana..Yeter artıkk girme rüyalarıma...Unutmak istiyorum artık seni...Çünkü hiç benim olmadın ve olmayacaksında...Biliyorum çok beceriksizim...Hiçbirşeyi beceremedim, UNUTMAYIDA... Kaçıp kurtulsam diyorum karanlık sokaklarda..Olmuyor... İşte yine sensiz biraz daha yok olduğum, hıçkırıklara boğulduğum bir gece daha... Yine sarılmışım kaleme kağıda; Sensizliğimi,çaresizliğimi anlatıyorum karanlığa...Bunları sadece kaleme kağıda geceye karanlığa değil sana da anlatmak isterdim.Ama boşver..Ne değişecek ki bu vakitten sonra...Sen ne zaman anladın ki beni bunları anlattığımda anlayasın..Aslında.....Bi bak bana....Baksana...Anlatmama lüzüm varmı? Bana bakınca görürsün aslında;sensiz hergün eriyorum.. Anlasana ben sensiz olamıyorum..Anlasana sen yoksun ben nasıl tam olurum... Anlasana SENİ ÇOK SEVİYORUM... anlasana.. anlasana.....
