DİVARDA MİSMARLI KERTENKELE
Yapon memarlarından biri evini başdan aşağı meğlub olurdu. Temir esnasında sökdüyü qapılardan birinin divarla elaqeli hissesinde, iç qisiminde, iki taxta arasında sıxışıb qalmış bir kertenkele tapdı. Bir az daha diqqetle baxınca kertenkelenin canlı olduğunu ferq etdi.
Onu oradan qurtarmağa çalışarken bu defe kertenkelenin bir ayağından divara mismarlanılmış olduğunu gördü.
On il evvel edilen eve qapısı ilişerken çölden çaxılan bir mismar, o an qapıyla divar arasında olan kertenkelenin ayağına isabet etmiş olmalı deye düşündü Yapon memar.
Yaxşı nece olmuşdu da bu kertenkele, bir santimetr boyu bele terpene bilmediyi bu qaranlıq divar boşluğunda on ildir canlı qalmağı bacarmışdı?
Memar, temir işlerini bir kenara buraxaraq kertenkeleni izleme ye başlı. Bu kertenkelenin yalnız havayla beslenmediyine göre, bu qeder il heyatını nece davam etdire bildiyini maraqlanırdı.
Bir müddet sonra divar boşluğunda bir hereket oldu. Yapon memar, haradan çıxdığını ferq ede bilmediyi başqa bir kertenkelenin geldiyini gördü. Gelen kertenkele, yerinden terpene bilmeyecek halda olana ağızında yemek daşıyırdı.
Bu kertenkele digerinin belke anası idi, belke beraber/yoldaşı, belke de yoldaşı Kim biler? Amma bilinene bir şey var ki aralarındakı güclü sevgi, birinin bezib usanmadan digerini heyatda tuta bilmek üçün ona yemek daşımsına sebeb olmuşdu.
