şaşırdım o da şaşırmış bi yüz ifadesiyle bana bakıyor gülümsüyordu . Şaşkındım bu kadar olamaz artık dedim ama bir süre sonra artık görmem heralde dedim içimden. aradan 15 gün geçti arkadaşlarla okulun son haftaları bişeyler yapalım okuldan falan kaçıp gezelim dedik okul kıyafetlerimizle taxime gittik.bayağı gezdik dönüşte bn ve bir arkadaşımın evine taximden direkt olarak bi otobüs yok bu yüzden bizde onunla Beyazıt a gittik.o başka otobüse bindi bn de 97 beyazıt otobüsünü bekledim yalan yok içimden “acaba o gelir mi” diye düşündüm hatta açık konuşmak gerekirse resmen Allaha dua ettim ne olur o gelsin diye Allahın sevgili kuluymuşum yine o geldi  otobüse binip parayı uzatırken içten bir tebessümle gülümseyerk aldı parayı elimden onun bulunduğu koltuk sırasında ama en arkaya gidip oturdum önümde cam vardı arada bir kafamı kaldırdığımda gözgöze geliyorduk tuhaf bi durumdu.utana sıkıla kafamı kaldırıp bakıyordum o da ban abakıp gülümsüyordu işte…
sonra eve yaklaştığımın farkına vardım üzülerek de olsa otobüsten inmem gerektiğini anladım ayağa kalktım kapıya doğru yürrüken durmuş bana bakıp gülümüsyordu.durağa yaklaşmıştım artık iyicene otobüs durdu ve indim dönüp son kez bakmak istedim elini ön kapıdan dışarı çıkartmıştı ayaktaydı. Ve birden elini elveda dercesine salladı.hoşçakal dedi resmen..eve gidince uzun uzun düşündüm neydi bu aklım kalmıştı
ertesi gün okula gidince arkilerime anlattım bu durumu çünkü artık tesadüften çok kadere dönmüştü bu iş onlarda ozaman haftaya beyazıta gidiyoruz dediler bnm için günler zar zor geçti giderken beyzıt otobüsünü çok bekledik ama onun muavinlik yaptığı otobüs gelmedi vakit geç olcak diye ilk gelen Beyazıt otobüsüne bindik dönüşte beklerim artık diye düşündüm  neyse gitiik Beyazıt a bayağı gezdik saat 14 ü geçiyordu bizde yeter artık evlerimize dönelim dedik bnle bir arkadaşım 97 otobüsünü bekliycektik arkadaşım bana çk yorgun olduğunu beklemeyelim dedi bnde onu kıramadım ve tama dedim ilk gelen Beyazıt otobüsüne binip

<< 1 [2] 3 >>