kırlangıçç

öncelikle merhabalar ben 17 yaşında genç bi kzım
liseye başladığımdan geçen seneye kadar sevebileceğim kimse çıkmadı karşıma hoşlandığım birileride olmadı.
ama geçen sene okulun ilk günüydü arkadaşlarla sarılıp hasret gideriyorduk sıra olup istiklal marşı okunduktan sonra müdürümüz "biz (öğretmenler) 9.sınıflara okulu tanıtıp gezdircez diğerleri evlerine gidebilir" dedi biz havalara uçtuk tabii bu arada ramazan ayı nın 3.gününde olduğumuz için doğal olarak hepimiz oruçluyuz düşündük ne yapalım diye arkadaşım iett otobüslerinin ücretsiz olduğunu söyledi bizim okulun önünden 97 beyazıt otobüsü geçiyor ona binip beyazıta gidelim oralarda gezeriz dedik neyse gittik dönüp dolaştık dönünce bn tek başıma Beyazıt otobüsüne bindim tekrar. diğer arkadaşlarım başka otobüslerle evlerine gittiler neyse bn otobüse bindim. muavine parayı uzattım ve gözlerine baktım biranda yemyeşildi ve bana bakıp gülümsedi. bir tuhaf oldum gidince uzun aralıklarla bakıştık çok güzeldi gözleri bir daha göremiycem diyerek fazla umursamadım.otobüsten inince unuttum zaten :)
neyde aradan 7 ay geçti bn staj işlemlerini halletmek için annemle kağıthaneye gitim dönerken 97 Beyazıt otobüsünü bekledik annemle ama tekrar aynı muavini göreceğim aklımın ucuna bile gelmedi ama onun muavinlik yaptığı otobüs geldi ve içinde yine o yeşil gözleriyle durdu o da bana bakıp gülümsedi otobüs tahmin edebileceğiniz gibi çok kalabalık tabi ben annemle zar zor orta kapıya kadar gelebildik orda annem demire tutunmuştu bende tututnacak bir yer yok diye annemin beline sarılmıştım. Birden arkama dönüp ona bakmak geldi içimden durumum gülünç olmalıki bana bakıp gülümsüyordu. Yemyeşil gözleriyle…
otobüsten inince sadce bakışmalar kaldı aklımda gözlerini tam olarak hatırlayamadım bile
ertesi gün okula giderken karşıdan 97 beyazıt otobüsünün geldiğini gördüm acaba demekten kendimi alamadım ama sonra “yok canım artık daha neler” dedim içimden ama muavin koltuğuna bakmaktan alamadım kendimi ve yine oydu

[1] 2 3 >>