Turkan xanimin aldigi ders..............

Türkan xanım dindar bir ailede böyümüşdü. Anası her fürsetde ona ve qardaşlarına namaz qılmalarını söyleyer, hetta esebleşerek onlara xeberdarlıq ederdi.
Türkan xanım namazın qılınması lazım olduğuna inanır, amma yene de qılmazdı, çünki qılmaq nefsine çetin gelirdi. Bezen başlayır, sonra terk ederdi.
Evlendi ve uşaqları oldu. Anası her geldiyinde eyni şekilde namaz qılmaları üçün xeberdarlıq etmeyi davam etdirir, o da tekidle qılmamağa davam edirdi.
Çox istemesine baxmayaraq heç cür nefsine qalib gele bilmirdi. Bir gün yoldaşları onlara qonaq geldi. Onlardan biri anasını da getirmişdi. Xala ele şirin danışırdı ki, onu dinleyen saatlar keçse usanmazdı. Xala bir ara namaz mövzusuna toxundu.
O izah ederken, Türkan xanım anasını xatırlamış ve anasının köhne günlerdeki namaz xeberdarlıqlarını düşünürdü. Indi de xalanı zövqle dinleyirdi.
Türkan Xanımın kiçik oğlu Zekeriyye, dörd yaşında idi. Oynadığı oyunu buraxmış, xalanın oturacağı dibinde iki elini yumruq edib üzüne söykemiş bir şekilde, terpenmeden dinleyirdi. Anası Kerem üçün metbexle salon arasında var-gel ederken mövzu deyişmişdi. O da onların yanına oturub söhbetin gözelliyine qapılaraq çayını içmeye başladı.
"Ana, senin yerine men namaza başlayacağam"
Tam bu sırada metbexden bir ses-küy geldi. Arxasından da oğlunun qışqırığı eşidildi.
Telaşla metbexe qaçdı Türkan xanım. İndi de qorxuyla arxasından getdiler.
Oğlu bir kürsü qoyaraq tualete çıxmışdı. Bir ayağı elüzyuyanın içinde, digeri ise çölde idi.
Kürsü aşmış yerde olanda da, oğlu da elüzyuyanın kenarında qorxmuş bir şekilde asılı dururdu. Qaçıb qucağına götürdü. Su içeceyini zenn ederek:
"İsteseydini men vererdim balam, ya düşüb bir yerine zerer verseydin" deye telaşla qışqırdı.
Türkan xanım oğlunun verdiyi cavabı, uzun iller keçmesine baxmayaraq hele de unuda bilmir çünki, bele demişdi uşağı:
"Ana, men destemaz alacaqdım. Xala dedi axı, namaz qılmayanlara Allah ceza verecek. Men de, sen

[1] 2 >>