Bir Körpenin Hekayesi
Genc qadın, körpenin gözelliyi qarşısında ovsunlanmış kimi idi. Buruq sarı saçları, iri mavi gözleri, qalxiq bir burun ve kiçik qırmızı dodaqlarıyla bir kartpostalı xatırladan körpe, qadının indiye qeder gördüyü en cana yaxın qız uşağı idi.
Onun ipek yanaqlarını doya doya öpmek ve cennet qoxusunu içine çekmek üçün eyildiyinde:
"Toxunma mene ..." deye bir ses eşitdi.
"Meni oxşamağa haqqın yox senin..."
Qadın qorxuyla diksinib etrafına baxdı. Körpele özünden başqa içeride kimse yox idi. Eyni sesi tekrar duy/eşitdiyinde körpeye döndü. Aman Allahım!.. Yeni doğulmuş kimi görünmesine baxmayaraq danışan oydu:
"Mene yaxınlaşmağını istemirem" deye davam etdi.
"Derhal uzaqlaş menden..."
Qadın, bir az olsun özünü yığaraq:
"Uşaqlarımız hemişe kişi olur" dedi. "Onlar da gözel amma qız uşaqları başqa. Buna göre seni öpmek istedim."
"Meni öpe bilmezsen" deye ağlamaya başladı körpe. "Menim de seni öpe bilmeyeceye(i)m kimi..."
"Niye?" deye soruşdu qadın. "Niye öpe bilmezsen ki?"
Körpe, hıçqırıqlara boğularken:
"Bunun sebebini bilmeyin lazımdır" dedi. "Düşünsen mütleq tapacaqsan..."
Qadın, neler olub bitdiyini xatırlamaq üzreyken özüne geldi. Xüsusi bir xestexananın en lüks otağında yatır ve narkozun tesirinden medesi bulanırdı. Aile dostları olan tanınmış hekim, otağı dolduran çiçeklerden bir denesini vazadan çıxardıb qadına uzadarken:
"Keçmiş olsun xanım" dedi. "Müveffeqiyyetli bir abort idi doğrusu. Ha..! Doğru, "qız"mış aldırdığınız körpe."
