QUM ve DAS
İki yoldaş bir sahilde gederlerken seferlerinin bir nöqtesinde,
bir münaqişeye girerler ve biri digerine sille atar.
Silleni yeyenin canı ağrıyar amma bir şey söylemeden quma bele yazar.
"Bu gün en yaxşı yoldaşım meni şilleledi.." Susqun bir şekilde yollarına davam ederler. Silleni atan peşman, silleni yeyen ise kederli ve dalğındır. Bir müddet sonra heç bir şey söylemeden yollarını ayırarlar. Silleni yeyen kuceden qarşıya keçmek üzredir lakin ele dalğındır ki, süretle üzerine doğru gelen masinin fikir vermez. Yoldaşı ani bir refleksle onu qolundan tutub kenara, özüne doğru çekerek heyatını qurtarar. Bu tez silleni yeyen adam bir daşa bele yazar. "Bu gün en yaxşı yoldaşım heyatımı qurtardı. ". Silleni atan soruşar; "Sene Şille atdığımda quma yazmışdın niye indi bunu daşa yazırsan?" Digeri bele cavab verer. "Biri canımızı yandırdığında quma yazmalıyıq ki , denizin dalğaları onu sile bilsin, amma biri bizim üçün bir yaxşılıq etdiyinde daşa hekk elemeliyik ki, asan asan silinmesin."
AĞRILARI QUMA, YAXŞILIQLARI DAŞA YAZMAĞI ÖYRENİN. SENE YAXİN OLAN XUSUSİ BİR KİMSENİ TAPMAQ BİR DEQİQE ALAR ,UNUTMAQ İSE BİR ÖMÜR
