Kiçik elçilik

Adete göre evvel iki qadın – oğul anası, yaxın qohumlarından biri elçi geder. Çünki hemişe analar qızın üreyindekileri bilerdi. Ele ki, qadınlar razılığa geldi, ailenin şah damarı sayılan atalar görüşmeli idi. Oğlan atası üç nefer hörmetli şexsle qız evine geder. Elçi gedenler öz hereketi, davranışı ile qız evine bildirir ki, elçiliye gelib.
“Elçiliye gece getmezler”.
“Elçilerin qarşısına qoyulan çay içilmez”.
Elçilikde deyirler “qız ağacı qoz ağacı, her gelen bir daş atar”, “qız yükü duz yükü”.
Qız atası ele birinci elçilikden razılığa gelmir. “Qız qapısı, şah qapısı”. Bir qızla, anası ile, yaxın qohum – eqrebe ile meslehetleşim, sonra qeti fikirimizi size bildirerik, deyir.
Qızın reyi soruşulanda hemişe qız susar. Susmaqsa razılıq elametidir, – deyerler. Ancaq yene qeti söz deyilmezdi. Böyük elçiliye razılıq verilerdi. Çünki esas sözü böyükler, ağsaqqallar demeli idi.

E l ç i l i k

Ata aileye yaxın olan adamları – emini, dayını ve başqa qohumları eve devet edir. Meslehetleşdikden sonra “elçi” getmeyi qerara alardılar.
Oğlanın bacısı ve ya gelinleri qızı görüb, bir de ağzını “arayırdı”. Qızın razı olduğunu görende öz fikirlerini ona deyirler. Sonra qızın anasının yanına gelib eyhamla bildirirler ki, “bes filan gün size gelirik, elçiliye”.
Qızın anasıda evdekileri bundan xeberdar edir. Yaxın qohumlardan eve çağırırlar. Meslehetleşdikden sonra eger öz aralarında razılığa gelirlerse, qızın da fikirini öyrenirler. Bunu da qıza yaxın olan bacı, gelin, ana ve ya refiqesi soruşur. Qız razı olduğunu bildirmek üçün hemişe : “özünüz bilersiz” deyir.
Teyin olunmuş günde elçiler gelir. Uzun söhbetden sonra metlebi açıb deyirler. Eger qız teref razı deyilse, redd cavab verir. Bu söz daha deyişilmir. Eger razıdırsa deyir ki, “qoy bir fikirleşek, götür -qoy edek meslehetleşek, sonra qerara gelerik. İndi ise qonağımızsınız”.
Oğlan evi aradan bir müddet keçdikden sonra yeniden, ikinci defe elçiliye gelir. Yenede evvelden qız terefi xeberdar edirler

[1] 2 >>