çığırından çıkmış ve hepsi bi kızla çıkmaya başlamıştı.. mesut ile şeyda ferdi ile gamze ercanında bir sevgili vardı.. bitek ben ve büşra çıkmıyorduk kimse ile.. arık dayanamıyordum ikinci kez şansımı denedim ve olmadı..... pes etmiştim artık.. ve ondan bi kaç gün sonra ercanda sevgilisinden ayrılmış bana birşeyler söylemek için yanıma gelmiştim.. ilk defa bi derdinide o döküyordu bana kendi hüzünümü unutup pür dikkat onu dinliyordum... bana bak mehmet kusura bakma ben sevgilimden ayrıldım ve bununda bi nedeni var... bende hemen sordum nedenini... ercanda yüzünde bi hüzün ve kalleşlik ifadesi ile ben büşraya aşığım mehmet dedi... o an keşke azrail canımı alsaydıda o lafalrı duymasaydım.. altı yıldır içtiğimiz su bile ayrı gitmeyen kardeşim nasıl yapardı bunu bana nasıl!!! ben hiç bozuntuya vermemiştim.. yüzümde hafif bir tebessüm belirmişti ve elimi ercanın omzuna koyup eyvalah kardeşim sorun değil ne yapalım demiştim.. ama içimde fırtınalar kopuyordu.. nasıl yapardı bunu... benim ölümüne sevdiğim kişiye nasıl aşık olurdu... bunları düşünürken yalnızlığımın mekanı okulun arka bahçesine gitmiştim nede olsa kimse yoktu orada istediğim gibi ağlayabilrdim.. kariizmada çizilmezdi hem... bahçeye varırken yavaşça yaşlar süzülüyordu yanaklarımdan ve bahçeye vardığımda bir yağmur gibi boşaldı göz yaşlarımı sanki yıllardır ağlamaya hasrettim öyle ağlıyorum... o anda bir eli omzumda buldum... evet oydu benim yalnız bırakmazdı biliyordum benim o lafları dememin yalan olduğunu bilirdi o ... o el kardeşimin eliydi... kusura bakma kardeşim dedi bana.... bense içimde ona karşı nefret ve sevgi ile sarılmıştım .. kardeşim nasıl yaptın bunu dedim... o da nemli gözlerle bilmiyorum demişti... ilerleyen zamanlarda ercan büşraya teklif etti ve üçüncü teklifinde kabul etmişti büşra...benim yıkıldığım andı sevdiğim ellerimin arasından kayıp gitmişti hemde kime en yakınıma annemden babamdan daha çok yanımda olan kişiye can dostuma ercana yar olmuştu.. altıncı sınıf hüzün senem olmuştu

<< 1 [2] 3 4 >>