anlma verememiştim ama gerçekten çok kızıp kıskanmıştım.. bu mesajla başladı herşey hiç telefon elimden düşmüyordu okula birlikte gidip geliyor okul dışında hep birlikte takılıyorduk. sonra bi gün ben uzun yola çıktım onun memleketine fkat o gelemiyordu ben kuzunime gidiyordum. o çok üzülmüştü o yokken oraya gidiyorum diye..haftasonu boyunca hep mesajlaştık yine ona ilk derse gelcem diye söz vermiştim eve döndüğümde o kadar yorgundumki uyuyakalmışım. diğer derse gittiğimde bana biraz bozulmuştu çünkü sadece benim için girmişti o derse normalde girmiyorduk..akşam çıkışta birlikte eve döndük tam evimin önüne geldikeve gitce biraz dolaşalım mı dedim. neden bilmem ayrılmak istemiyordum ondan. kısa sürede ona karşı duygularım o kadar değişmişti ki ama ben bu duygulara isim koyamıyordum. sadece eğleniyorum diye düşünüyordum. oysa daha büyük bi kıpırtıydı bu ondada görüyordum bu değişikliği bundan cesaret alarak çok şımarıyorum.. onun yanında kendimi çok iyi hissediyordum. bana ok güzel şeyler öğretiyor onunla doğruyu güzeli buluyordum. o gece karanlık sokaklarda onunla yürürken elimden defteri aldı çünkü defterimin arkasında onunla ilgili birşeyler yazıyordu. o an öyle bir olduki kolum koluna dolandı kol kola girmiş gibi olduk. bi an durdu kolumu kolunun arsına sıkıştırdı ve bana dönüp kolun orda kalsın dedi.. ikimizde şok olmuştuk. nasıl söyledi hala şaşıyor.. karizmayı çizdirmiş kendi tabiriyle. oysa ona kendimi bırakmamın en büyük nedenlerinden biri bu.. bu lafa tav oldum ben.. o gece beni eve bırakma vakti geldiğinde bana sürekli çok konuşuyorsun bak bişe sölicem hiç birşey söyleyemeyip kalakalacaksın diyordu.. bende söyle ya ne olacak falan diyordum.. nerden bileyim bana hayatımın en güzel ama en zor cevap verilecek sorusunu soracağını.. ben kaşınmıştım ama... YANINDA NE OLARAK BULUNMAMA İSTİYORSUN.. ben kalakaldım.. sen git ben sana mesaj atarım diyişimi hatırlıyorum. o ise ısrarla olmaz gözlerime bakıp söyliceksin diyordu. utangç olduğumu ona anlatmaya

<< 1 [2] 3 4 >>