ne olur ölme

Uyandığında saat 14 dü gösteriyordu..pencereyi açtı ve bir başka baktı dünyaya..dışardaki havadan derin bir nefes çekti aama dünya bugün çok başkaa kokuyordu çünkü bugün yıkılışının dokuzuncu yıl dönümüydü...aradan tam 9 yıl geçmesine rağmen onu tek birgün bile unutmamıştı..bu zaman içinde azda olsa birkaç kez görüştüler.. artık başını çok uzaklara gitmişti,şimdi onu uzak pencerelerden hayal ediyordu...pencereyi kapattı,titreyen elleriyle sigarayasına uzandı,bir sigara yaktı,ssigaradan derin birr nefes aldı ve duvara döndü ve şöyle konuşmaya başladı:bak derin yaram,sızlayan her yanım:seni aldılar elimden kıydılar ikimizede..senden baaşka kimsem yoktu bak hala kimsesizim..unutamadım! seni tek birgün bile unutmadım!bak ben hala sensiz ve çaresizim..gelinlik içinde gittiğin ilk gün gibi acı çekiyorum..biliyorum gelmeyeceksin ama ben seni hala bekliyorum..seni tek birgün bile unutmadım..diye konuştu ve duvra doğru yürüdü ve sevdiğinin fotuğrafını öptü,sonra elleriyle dokundu ve ağlamaya başladı,indi gözlerinden kuru gözyaşları...gözyaşlarıda onun gibi yorgundu........Giyindi ve evden çıktı... işe gitmeliydi zaten işe geç kalmıştı..gece ikide işten çıktı bitkin birşekilde eve doğru geliyordu..tam evin önüne varmıştı telefonu çaldı...tanımadığı bir numaraydı..bir an şaşırdı ve heyecenlanmaaya başlamıştı..telefonu açtı kulaklarına dayadı ama konuşmadı karşı tarafta konuşmuyordu...biraz öğle ikisi suskun kaldılar ve birlikte alo dediler...karşı tarafın sesini duydduktan sonra şaşırıpkalmıştı heyecandan dilini yutmuş gibiydi ikiside...iki damla gözyaşı indi usulca yanaklarından aşağıya...ama hemen toparladı kendini...onunla acımasız konuşmalıydı..kendini ona unutturmalıydı...ne var ne istiyorsun? seni unuttum,artık beni arama çnkü ben artık başkasını seviyorum..seni artık sevmiyorum tamam mı..bir daha beni arama dedi...bu sözleri söylerken içi paramparça olmuştu ama mecburdu..çünkü onun mutluluğu ve çocuğu için yapmalıydı onu böyle bu acı içinde görmeye

[1] 2 3 >>