Lütfen okuyun herkezin ibret aLıcagı bi hikaye acımasız terk ediLmek..

size gercekten yaşadıgım ve aşkın ne kadar caresiz oldugunu
anlatmak istiyorum benim hikayem herkeze ibret olsun..
aynı mahallede oturuyoruz üstelik anne tarafından akrabayız ve bunu bile bile
onu seviyordum kuzen dioduk birbirimize düşünsenize kuzen
ama farklı bişey seviyordum yapabilirmiyim onu görmeden ona dokunmadan
bide onun beni sevdigini ögrenince onu sevdigi aylar sonra itiraf ettim oysa
onu sevdi,gimi bildigim halde başkasıyla cıktım sözledim ama seviyorum naparsam yapıyım
vazgecemedim bide onu beni sevdigini ögernince artık aileme arkadaşlarıma
rahatca söledim sustum hep ama artık susmanın bi anlamı yoktuk herkesi silmeye hazırdım onun
için onu istedim kuzen dedigim adamı istiyorum ve çıktık adı cıkmaksa
balkondan birbirimze fak samimi öpückler gönderiyoduk msn face
konuşuyoduk o kadar masumdu'ki konuşmalarımız birbirimize aşkım demekTe biLe zoRLandık...
ama zaman gecti alıştık arasıra bozuştuk... ama sevgi denilen şey bunu yenmeyi
başardı çook seviyodum ben onsuz olamazDım ailemi karşıma aldım oda aldı sözlendik çıkttıktan
iki sonra ben onundum ondan başkası yalandı bunu aileme herkese sölemekten utanmadım
seviyorum çünkü imakansız degil seviyoorum sevgi imkansız degil bunu biliyoRum..
bahanelerin arkasında sıgına bi küçük kız olamak istemiyorum bu aşkı onu bi bedende
yaşamak istedim ve o benim olcak dedim hep gözümün önünde bulunsun hiç biyere gttmsin
hep benLe oLsun.. böle 5 ay gecti biribirimizi seve seve bu aşkı en güzelliyle yaşadım taaki
dedmLer bu durumu ögrenmeye başladı ben ailemi sildim kaçalım dese kaçıçaktım
herkez üstüme geldi ama ben yine vazgecmedim...
bi sabah uyandım onunla her sabah onunla uyanıyorum yatarken ınu düşünüyorum
ama bu farklıydı sanki felaketimi getircekti sanki hayatımı alıncaktı ölücektim öle hissetim
ve dışarı cıktım onu görmek için ama o bana bakmadan ve buluşmadan
ölece dükkanın önünde oturuyordu.ne oLduguna

[1] 2 3 >>