Dörd şam yavaşca yanırdı..Otaq çox sessiz idi..Ve danışdıqları eşidilirdi..
1inci şam danışdı.."Men sülhem".."Heç kim menim yanmağımıı istemir.Her yer terror,müharibe,ölüm..Bilirem ki, çox yaxında yene söneceyem" dedi ve söndü.
2inci şam danışdı.."Men inancam".."Nedense artıq heç kim meni gerekli görmür..Ona göre men lazım deyilem heç kime,çünki hamı bir-birini aldadır..Heçkim-heçkime inanmır" dedi ve söndü.
3üncü şam danışdı. "Men sevgiyem",Yanıq qalmağım üçün menim gücüm qalmayıb,insanlar meni bir kenara atıb,menim qedrimi bilmirler,en yaxınlarını bele sevmeyi unudurlar..Sevgini ucuzlaşdırıblar" Ateşi azaldı..Ve söndü..♥
Birden otağa bir uşaq girdi ve 3 şamın yanmadığını görüb.."Nie yanmırsızz?axı siz sonmemelisiz" deyib ağlamağa başladı :"(
4üncü şam uşağa bele dedi"" QORXMA MEN HELE YANIRAMÇDİGER ŞAMLARI DA YANDIRA BİLERİK,ÇÜNKİ MEN *ÜMİDEM*" dedi))
Parıldayan gözlerle,uşaq Umid şamını götürüb diger şamları da yandırdı..
"ÜMİDİn Ateşi Heyatınızdan heç vaxt eskik olmasınn!!!" ÜMidlerin ölmesi insanın ölmesi demekdir!!!" ...*♥*
