üzüntülü acılı umutlu sevdim

arkadaşlar bu benim hikayem gerçek okumanızı isterim sizlerle paylaşmak istedi

sene 2010 temmuz ayı ilk görüşte aşka inanır mısınız?çünkü ben ilk görüşte aşık oldum evet oldum.17 yaşındaydım onu ilk kez benim evin arka sokakta otururken gördüm hep geçtim yoldu ama görmüyordum ve gördüm allaha şükür gözlerini gördüm sanki onun içi bana dökülüyordu ve ben o anda onu kendime yazıyordum ve oldu da çok mutluyum ama o beni görmedi ne yazık ki ben sorun etmedim devam ettim onu aramak bulmak istedim ama o belçika da yaşıyordu ben onu türkiye de ol dunu zannettim çünkü onu görmek için ama aradım buldum tanıştım 2010 25 eylül ve yurt dışında kaldığını öğrendim kendisinden o anda zorluk çektim çünkü göremeyecektim ama olsun ama uzakta bile olsa benim yüreğim onu seviyordu ve konuşmaya başladık 1 haftada gayet güzel anlaşıyorduk ama ona sevgimi aşkımı söyleyemiyordum çünkü korktum söylemekten benden kaçar diye ama cesaretimi topladım korkumu yendim aşkım yalan değil ona içimi döktüm aşkımı söyledim kendimi anlattım ve korktum başıma geldi hayır olmaz dedi ve bıraktı gitti.ben kala kaldım ne yapacağımı bilemedim o anda sanki ölmüş gibiydim dünya başıma yıkılmış gibiydi her şey den uzaktım hayatı bile sevmiyordum çünkü azap gibiydi onsuz 2 hafta konuşmadık onu çok özlüyordum onun bana dönmesini bekliyordum umutsuz değildim ve onun bir arkadaşı sayesinde yeniden görüşmeye başladık.beni kardeş gibi görüyordu.benden de öle olmasını istedi ama yüreğim dil dilim kardeş ce söylüyordu onu ben çok seviyordum içime sığmayan sevgim vardı aşk bana göre değil diyordu.ve sonra öğrendim ki başka bir erkekle olduğunu duydum o anda bittim,öldüm sandım hayat kısa gibiydi sandım kendimi yedim bitirdim ağladım ben erkek olarak utanmadan ağladım seviyordum ne olursa olsun seviyordum ama pes etmedim hala beraberdik kardeş gibi ama ben onun başka biriyle olduğunu bile bile vazgeçmedim çünkü onunda beni sevdiğini biliyordum çünkü bana sevgisi vardı beni özlüyordu.ama

[1] 2 3 >>