olmaktı, yaşadığı acılara inat; mutluluk duymaktı. Oğlan, işten gelmişti yine. Bir an önce yemek yemeliydi. Tam bunları düşünürken telefon çaldı. Oğlan cevapladı. Karşıdan gelen ses: -Arkadaşım, sevgilin öldü. Biz cenaza evindeyiz sen de gel hadi. diyordu hıçkırıklar eşliğinde. Oğlan dengesini kaybetti ve gözlerini açtığında yerde yatıyordu, kulaklarındaysa onun öldüğü haberi çınlıyordu. Hemen kalktı, biricik sevdiceğinin ruhsuz bir şekilde bedenini barındıran o eve gitti. Arkadşından öğrendi ki meğer kız kanser hastasıymış, kanser çok sinsi bir şekilde ilerlemiş ve tüm organlara dağılmış, son aşamada belirti vermiş. Kız kısa sürede çökmüş ve ölümünü beklemeye başlamış. Dünyaları değişmeyeceği sevgilisine de hiçbir şey söylememiş, sırf o acı duymasın diye. Oğlan bu haber üzerine yıkıldı. Yine psikolojik tedavi gördü, her gece aşkının ruhunu yanında hissetti, her gün onun için dualar etti. Artık oğlanın hiçbir zaman unutamayacağı, bastırmasının da mümkün olmayacağı bir acısı oldu güzel aşkı...

<< 1 [2]