Gecedi...ve meh esir.Denize baxıram... Gündüz vaxtı gözleri oxşayan
o mavi deniz indi ay işığı altında nece de dalğaları ile reqs edir.Külek get-gede güclenir,dalğalar daha
da böyümeye başlayır.Sahilde ise sanki sakitlik var... Külek güclendikce dalğalar köpüklü halda özünü
qum denecikleri üzerinde tapır.Dalğa yeniden çekilir,ancaq o böyük denizin bir parçası olan köpükler
ise qum denecikleri üzerinde qalmağa mecbur olur... Bu defelerle tekrarlanırGözel menzereye
baxmağa davam edirem ve yalnız günahsız köpükleri görürem,cünki onlar da istemez denizinden
ayrılsın.Belelikle gözüm çox uzaqları izleyir... Bir anlıq heyatı düşünürem-
" HEYAT DA SANKİ DENİZE BENZEYİR "...
Bütün dünya ve insanlar denizi temsil edir.Meh ve sonradan şiddetlenen külek ise gündelik
yaşamımızda olan Siyasetdi...Böyük dalğalar dövletlerdi ve heç bir günahı olmayan denizinden
ayrılan köpükler ise müharibeler neticesinde minlerce zerer çeken günahsız insanlardı.Kim isterki
yaxınlarından uzaq düşsün...
Baxın denizin heyata benzerliyi bundan ibaretdi...
