Seni sevmişdim. Hem de lap çox sevmişdim.
Üreyimin döyüntüsünde
Aldığım nefesin istiliyinde
Sene baxan gözlerimin parıltısında, sevmişdim.
Canım,balam her şeyimsen demişdim.
Bir-birimizden küsende
Menasız bir dava etdikde,bir-birimizden incidikde
gözlerimden axan yaş, sene olan sonsuz sevgimden ireli gelirdi.
Aldığım nefesde
eşitdiyim seslerde
Yene ede sen menim her şeyimsen demişdim...
Bu qeder böyük sevgi olarmı
Qarşımda dağlar bele dayana bilmedi,ağladı.
Merdsen,sen tam menim istediyimsen deye düşünürdüm.



Amma sehv etdim çünki sen bundan istifade edib özünü nese hesab etdin,bu qeder özünden razı olmağa gerek vardımı?
Artıq anladım sene mene yaraşan insan deyilsen.
Üreyimdeki iller boyu saxladığım şeklini
Defelerce xeyyalarımda seni ezizleyib yada saldım.
İstemeyerekden seni çıxartdım heyatımdan ve senle bağlı her şeyi yox etdim heyatımdan.
Amma yenede bacarmadım.
Çünki seni sen düşündüyünden de çox sevirem.



Sevgimde seni bir xemir kimi yoğurdum.
Sonra seni içime çekdim.
Ve seni üreyime yapışdırıb
Heqiqi şekilivi çekdim.
Amma çox heyif ki
Senin mene olan yalan sevgini gördüm.
Bax ele o andaca
Düşündüklerimi ovcuma aldım
Ve ağladım,bütün bedenimden sanki alov çıxdı,yox oldu sene olan sevgim..
Sen menim sevgime laiq insan deyilsen.
Bundan eminem artıq.



Kaşki sene yeniden inana bilseydim,
Sevginin ne olduğunu öyrede bilseydim.
Kaşki heç bu kelmeleri sene yazmazdım.
Kaşki Hemişe sevgilim,canım deye bilseydim.
Artıq sene bu sözleri heç vaxt deye bilmeyecem...
Özünü neyese mecbur etmeye
ve ya menden qaçmağına ehtiyac yoxdur.
Çünki artıq sevgin gözümden kiçildikce-kiçildi.
Qum deneleri kimi yox olub gedirsen gözümün önünden.
Sen...yalanlar dolu heyatı sevirsen.
O heyatda özünü xoşbext hiss edib yaşayırsan.
Söyle nolar söyle, çekinme
Sen ....meni nece seve bilersen axı



üreyinde, düşüncelerinde o qeder yalan ola-ola...
Her hansisa bir kelimelere
ve ya sözlere

[1] 2 >>