Yalnızlığa mahkûm

İçimde kopuyor yine fırtınalar bütün umutlarımı yıkarcasına,
Enkazı kalmış bir bedenim bu hayatta.
Yokluğun acıyla yok oluşumu gördüm her köşe başında.
Mahkûm ettim kendimi zor olsada yalnızlığa

Hiç sevgilim olmadı inanırmısınız hiçte dostum
Her şeyin yalanı gibi bunudan yalanından korktum
Bu hayatta hep gerçeklerle yüzleşmekten kaçtım
Şimdi ne dostum var nede korkum
Ama ben en kötüsüne yalnızlığa mahkûmum

»Sevgi şerleri
»Sizden Gelenler
»Oxu zalına keç