Bir ben mi yalnızım?...
Bir ben mi yalnızım?...
Bir ben mi yalnızım? Koca İstanbul sokaklarında
Savrulmuş sanki tüm insanlar, görülmez etraflarda
Isız bir dağ başı yalnızlığı yaşarım, gecenin karanlığında
Sorarım kendime bir ben mi yalnızım.?
Yoksa herkes varda, ben mi saklandım karanlığın kuytusunda?
Güler bir yüzüm varsa içim yanmaz mı sandınız?
Mazideki anılar ateşi üflüyor, unutulması imkânsız
Sorarım kendime bir ben mi yalnızım.?
Alışamadım ben sensizliğe, sevdam durmaz ağlar gizlice
Gözlerim neden nemli, sorarım kendi, kendime
Bu gidişle daha çok yazarım gündüz ve de gece
Sorarım kendime bir ben mi yalnızım.?
Telofunlar susmuş, yoksa ben sağır duymuyor muyum?
Herkes bana küsmüş yoksa ben farkında değimliydim?
Yâda güneş doğmamış, karanlık içinde miyim?
Sorarım kendime bir ben mi yalnızım.?
His edemez oldum doğan güneşi, baharın gülen yüzünü
Yutamaz oldum düğümlendi boğazım da yudumu
Ne ariyan var ne soran, bu bana çok koydu
Sorarım kendime bir ben mi yalnızım.?
Şair cemil sevdasıyla yalnız, kime anlatacak derdini
Kalabalık içinde hep yalnız his eder kendini
Bir yudum sevgiyle aşkın için de buldum kendimi
Sorarım kendime bir ben mi yalnızım.?...
Şair ….Cemil Koç 28.02.2010
Bu şiirin telif hakkı şiirin kendisine veya temsilcilerine aittir.
