Heyatin menası


Kimse her hansı bir bazar sabahı sevincle yuxudan oyanır ve ola biler ki, o bu sevinci dostuna, sevdiyi bir insana ya da Allaha qarşı duyur. Kimsede onu ehate eden gözelliklere, onunla yanaşı ezizlerinin ve yaxınlarının olmasına baxmayaraq daxili aleminde bir boşluq hiss edir ve bu boşluqdan yaxa qurtara bilmir.
Demeli xarici dünyamız ve bizi ehate eden gözellikler daxili dünyamızla müqayisede o qeder de vacib deyil. Vacib odur ki, daxilmizde ne hiss edirik. Eger orda her hansı bir boşluq mövcuddursa onda beden buna tab getirmir ve heyat boşluğuna doğru yuvarlanır. Bes bundan nece yaxa qurtarmaq olar.

Men bir qızla tanış olmuşdum, hansı ki, öz heyatına son qoymaq isteyirdi, lakin, bunun üçün heç bir cehd göstermemişdi. O, bunu bele başa salırdı kı, Allah onu dünyaya her hansı bir teyin olunmuş meqsed üçün gönderib ve eyni zamanda ona, ölüme her zaman meyl etme hissiyatını bexş elemişdir. Ele ki, meqsedini heyata keçirdi, o artıq bu dünyadan ebedi getmek üçün hazır olacaqdır. Amma onun dediyine göre öz meqsedini heyata keçirmek üçün o, hele bir çox maneeleri aşmalıdır. “Allah mene icaze vermir ki, öz meqsedimi heyata keçirim, çünki, o, bilir ki, bu hadiseden derhal sonra men heyatdan vidalaşacağam. Ve allah vaxtımı uzadır, amma bilmirem ki, ne üçün!” Bu hisseye diqqet yetirin, o, öz sualına özü cavab verir. Ziddiyetli heyat terzine ve Allaha qovuşmaq isteyine baxmayaraq, o, bu soyuq ve ezablı dünyadakı ağır heyat şeraitine inanmağa başlamış ve yaşamaq üçün bir sebeb tapmışdır. Bir sözle, hemin qızda özünü mühafize “instinkti” formalaşırdı, amma burda o, özünü, özünden mühafize eleyirdi.


Men deyişilmişem ve öz-özüme yad kimi görünürem.
Men özümle vuruşan bir döyüşçüye benzeyirem
Men artıq taleyimle mübarizeden yorulmuşam.

Heyatın menası nedir? Bu sual günümüz insanı üçün vacib ve ehemiyyetli suallardan biridir. Heyatda yaşamağın menasını itirmiş insanı ruhu xeste kimi qeleme vermek düzgün deyildir. Eksine heyati çetinliklerden

[1] 2 >>