etmeliyik.
Düşünmeden yaşayan insan üçün heyat yeyib-içmek, eylenmek yeridir. Bele insanlar üçün ölüm bir kabusdur ve onlar ölümden çox qorxurlar. Çünki beleleri ölümü yoxluq kimi qebul etdikleri üçün öyreşdikleri eyş-işretli, eylenceli heyatın ellerinden çıxacağından qorxurlar. Bele insanların yanlarında ölümden behs edildikde, bu barede eşitmek bele istemirler, derhal mövzunu deyişirler. Oradan-buradan eşitdikleri “insan öldükden sonra bu dünyadakı davranışlarının hesabını verecek” sözlerini ise, ümumiyyetle, qebul etmek istemirler. Çünki onlar bilirler ki, eger bu iddia doğru olsa (doğru olduğunu bütün semavi dinler tesdiqleyir), onları heç de gözel aqibet gözlemir.
Ölüm yas çadırlarından ibaret deyil
Ölüm onu qebul etmeyenler üçün yalnız yas merasimlerinde qurulan çadırdır: gelir başsağlığı verir ve gedir. Bir gün öleceyini, onun üçün de bele bir çadır qurulacağını düşünmek bele istemir. Çox insanlar var ki, yas çadırından çıxıb barlara, eylence yerlerine üz tuturlar.
Var-dövlet elde etmek üçün halal-haram demeden, her yola baş vuran insanlarla rastlaşırıq. Beleleri bütün fikir ve düşüncelerini yalnız dünya üçün serf etdiklerinden axireti düşünmeye vaxt tapa bilmirler. Bütün heyatlarını ev tikmeye, mülk sahibi olmağa, varlanmağa ve eylenmeye serf edenler sanki bir gün öleceklerini, topladıqlarından heç neyi özleri ile apara bilmeyeceklerini unudurlar. Varlı olmaq günahdırmı? Esla, xeyr. Eksine, gözeldir. Ancaq varlanmağın yolları halal olmalıdır. Halal yolla var-dövlete sahib olmaq özü bir ibadetdir. Lakin heç bir var-dövlet bize ölümü unutdurmamalıdır. Çünki ölüm haqdır.

<< 1 [2]