vaxt özlerini bele hiss etmemişdiler, bir birleri ile daha çox danışmaq isteyirdiler, geceeler sehere kimi saatlarla danışmaqdan doymurdular.Bir birlerini daha çox hiss etmek isteyirdiler. Nehayet ki, oğlan ne olsa bele öz hisslerini qıza demeyi qerara almışdı ve növbeti defe telefonla danışdıqları zaman oğlan qıza söyledi: � Artıq aramızda çox şey deyişib, mene dost kimi baxmağın mene ezab verir. Amma daha gizletmeyecem men sene aşiq olmuşam, istesem de istemesem de seni sevirem... Bu sözlerden sonra her ikisi de bir neçe deqiqe susdular, her ikisi de esmeye başlamışdı.Qız da ona nece aşiq olduğunu başa düşmüşdü, amma bir birlerini görmeden nece aşiq olmuşdular ? Onlar gören gözleri ile deyil, hiss eden qelbleri ile aşiq olmuşdular.Qız da oğlana aşiq olduğunu söyledi ve her ikisi de şokda idi, her ikisi de titreyirdi... Artıq çox xoşbext idiler... Bir birlerine seni sevirem deye seslenirdiler....

Sevgi ne mesafe, ne mekan, ne de başqa bir şey dinleyir... Ne vaxt, hardan geleceyi belli olmaz... Yeter ki, içimizden o duyğunu, ümidleri ve inamı itirmeyek...

<< 1 [2]