Bir ayrılıq hekayesi ...
Önce susacaqsan qarşımda ! Heç danışmayacaqsan !
Yalnız külekler danışacaq bizimle , sessiz ve bir sükut içinde vaxt gelib keçecek.
Sonra çıxıb gedeceksen sebebsizce , arxaya bele baxmadan !
Gürurumuda alıb aparacaqsan , ezilmiş duyğularımıda!
İteceksen gözümün qabağından,gedeceksen gedeceksen ...
Eyninde ilk görüşde geyindiyim libasım olacaq ve cibimde sene yazdığım bütün şerler ,
Sonra başın aşağı
Sonra günahkar
Sonra param-parça gedeceksen ...
Ağlamayacaqsan nedense ...
Yavaş-yavaş silineceksen ve son ayrılığımız bele olacaq !
Görmeyecem uzun bir müddet seni ,
Unutmuş olacaq bu ürek seni !
Çixmayacaqsan daha küçe başında qarşıma!
Bütün xatireleri silib atacaqsan ...
Heyat pillekanlarını mensiz , tek , tenha , yalqız çıxacaqsan !
Ve vaxt gelecekki mütleq deyeceksen :
“Bele oldu bizim sevgimizin sonu ...”
