D ö ns e m s e ninl e dost kimi g örüşme y ece m
El e bel e dost kimi, s ı xaca ğ am elini dost kimi
Xatırlatmayacağam heç neyi, keçmişden söz açmayacağam
Söylediyin kelmeleri heyatıma vurduğun ödürücü zerbeleri xatırlatmayacagam,
Hal ehval tutacağam heyatından, işlerinden, ögey adi neden danişa biler?
Illerin hem düşmanı, hem doğması, hem yadı,
Sevgini paylaşmışıq, nifreti paylaşmışıq, daha bir şey qalmayib
Bu gün son görüş olacaq sakit, soyuq, hevessiz
Öyreşmişik artiq biz sen sevgisiz, men sensiz
Öyreşmişik artıq biz, üreyin üşüyecek soyuq kelmelerimden
Baxışların nigaran sevgi axtaracaqsan
Hüzünlü gözlerinde ya da Sevgiden ...
Nese, keçmişde qaldı her şey
Qelbimin defterinden adını silmişem, çetin yazam bir de men
Göyden felek de gelse!
Adileşisen gülüm, bele deyildin onda, gözüme görünürdün buludların qoynunda
Adilesmishen gulum,sen kicik bir toz idin dag gorurdum men seni,vüqarlı bir dağ iken
Nahaq qayıtmısan sen, dönerek dünenine ne axtarırsan indi?
Bürünüb hüzünlere saçlarının ağ deni, men evvelki deyilem, sen öldürmüsen meni
Yıxmısan, sürümüsen, tanrı yene qaldırıb meni
Men tanrının qızıyam .
Nahaq dönmüsen, nahaq, onsuz da bu sevdanın sonundan narazıyam
Peşmansanmı, etdiyin emellerin sıxırmı daş qelbini? Bilmirem bunu gülüm!
Bir onu bilirem ki, xatireler içinde senli xatirelere bir de çetin ilişem.
Nedir senin gileyin?
Men ucaltmışdım seni, özüm de kiçiltmişem!
(Emine Yusifqızı)
