Bir gün tezden oyandım.Bu gün ferqli bir günü idi.Hiss edirdim ki, özüm üçün yaşamıram,özüm üçün nefes almıram. Bunun ne olduğunu düşünürdüm ki, sessizde olan telefonumun ekranında canım yazısı göründü. O anda dünen sevdiyimle bir yola başladığım yadıma düşdü. Bu gün olan hislerim de bunla elaqeli olmalı idi. Evdekilerden çekinerek sessizce telefonu açıb can dedim.
X: Sabahın xeyir canım...
Men: Sabahın xeyir...
X: Dovşanım, seni sizin mehlenin yuxarısında gözleyirem....
Men: Axı men hele indi oyanıram, çox gözlemeli olassan haa...
X: Lazım olsa seni ömrümün axrına kimi gözleyerem.
Heeee bele başlamışdı. Beş ay meni sevdiyini mene inandırmaq üçün her şey etmişdi. Axırı inandım, sevdim onu, bağlandım heç kime bağlanmadığım kimi. Bes sonrası....
Ne üçün cemi on bir aydan sonra mene canım deyen oğlan canın cehenneme deyirdi.
Ne üçün gözüm senden başqasını görmür deyen indi qızlardan gözünü çekmirdi.
Ne üçün bir vaxtlar her deqiqe mesaj yazan indi men yazmasam heç yadına da düşmürdü mesaj yazmaq.
Niye belesiz axı, nedi derdiniz axı, ayy oğlanlar.
Aylarca arxasından süründüyünüz qızı iki deqiqenin içinde nece unuda bilirsiz.
Belke sadece özünüzü isbatlamaq isteyirsiniz ki, baax bu qızla gezmişem men, bu qız menim derdimden ölür.
Burda qurunun oduna yaş da yanır. Bütün qurulardan üzür isteyirem. Ayyy qurunu da öz yanında yandıran yaşlar unutmayın ki, sizin de bacınız var. Heç bir günah cezasız qalmır. Bu dünyanın o biri üzü de var.
Ehh belesiniz de, ay oğlanlar
