Seninle bütövleşdim men. Seninle var oldu bu ürek.
Sen varsan mende varam bu alemde.
Sen olmasan men öz kölgemden bele qorxaram...
Kimsenin seni pislemesiyle sende ayrılmaram esla...
Heyat sen idin...
Sevgi sen idin...
Üreyim sen idin...
Hesretim sen idin...
Menliyim de sen idin...
Men ise başdan aşağı sen idim...
Üreyim senin sevginle dolu idi..bir sevda idi bu yaşadığım amma toxunmadığım bir sevda.
Bir hesret idi bu.. ele bir hesret idi ki, dile getire bilmediyim hesret...
Sevdiyim idin amma yanıva gele bilmediyim sevgili...
Geceleri üreyime ay kimi doğardın...
Geceler boyu bütün şeher qaranlıq olardı ...
Sevmek gözeldi..ağlamaq gözeldi...ağlatmağıvada razıyam.
Derd versende sevirem seni....
Çünki seni olduğun kimi qebul edib bu ürek.
Belkede xetam idin amma sen menim sevgim idin...
Sen içimdeki dile getire bilmediyim biri idin...
Sen bitmeyen sevgim idin...
Sen dilimden düşmeyen mahnım idin...
Heca-heca dilimden düşmeyen cümlem idin...
Üzüvü görmesemde ve neçe iller üstünden keçse bele...
yenede sevecem seni yorulmadan...
Özüme bir yol seçdim...Yolun başıda sensen sonuda sen...
Bu yolun yolçusuyam...
Sevgi acıdır dedim...
Ya sen yada ölüm dedim...
Ya sevgi yada sevgisiz olmaq dedim..
Men sevgini seçdim...
Acıda olsa...
Seni seçdim...ve yolun sonundayam...bütün üreyimle seninem...
Sen söyle mene;
SEN HEQİQETEN MENİ
SEVE BİLERSENMİ?
