Oxuduğum kitablar, hekayeler gelir ağılıma ya da izlediyim filmler... Hamısında ümumiyyetle xoşbext sonla bitirdi eşqler; lakin sona gelene qeder o qeder acı çekirdiler ki, obrazlar: sanırdım ki, her an buraxıb qaçacaqlar... Onsuz da indiki vaxtda deb deyilmi atıb qaçmaq? En kiçik bir sınağa bele tab getirmeden qaçıb getmek... Qibteyle dinlediyimiz, oxuduğumuz, izlediyimiz o efsanevi eşq hekayelerine hansımız yaxşı menada hesed aparmadıq ki? Kaş ki bele bir sevgi yaşasam demedikmi heç vaxt? Dedik... İstedik... "Menim sevgim de beledir" deyerek öz özünü aldadan kesler bele olmuşdur böyük ehtimalla ( sen bele ola bilersen )... Amma, ey eşq: haradasan? deye soruşan da , eşqini ayaqlar altına alan da yene eyni adam olmuşdur ümumiyyetle...Baxın, bele bir şey deyil sevgi...Bu yalan ve çirkli dünyaya çox gelir artıq deyesen...Çünki insanlar üçün o qeder çox ferqli mövzular, bir-birinden deyişik maraq daireleri ve onları tamamlayan şeyler var ki.. Sevgi bele ona manee ola bilmir, o insanın bilerek yalan danışmasına mane ola bilmir...eni sevirem sözünü neçe adama söyledin meselen, ey yazımı oxuyan insan? Sevgi bu idimi yeni: Her önüne gelene seni sevirem demek? Her önüne gelene bunu söyleyirsense; o yaşadıqlarında, etdiklerinde, söylediklerinde yalandan başqa nedir ki? O an üçün sene 'doğru' gele biler amma bir gün bu söylediklerin 'yalan' olmayacaqmı? Bu heyatda neticede her kes etdiklerine göre mesuliyyet daşıyacaq, amma heyatdakı en temiz şey mence gerçek sevgidir... Bunu bele özü üçün meqsed hesab etmeyib, dünyalıq yuxulara qapılan ve bezen sevgini ayaqlar altına alan adamın bu heyatdan, onlarla yazarın gözel sözlerinden, gözel mahnılardan, bu efsanevi eşq hekayelerinden tesirlenmesi mene göre yalnız nefsini aldatmasından başqa bir şey deyil.
Ey insan!
Özüne gel...
Sevgi o qeder sade bir şey deyil !! Xidmet edeceksense, nefsine deyil sevgine xidmet et: sonsuzluq onun ardında gizlidir çünki...
